Anyautu Paulus ngiciakka carau jemau dibenaghka Allah ngan carau nguasaui diri ngan ukuman aghi kiamat. Pelikes penakut mangku bekatau, “Jadila kudai, mbak kini pegila. Aku ka ngajung njenguak kaba agi, amun adau luangan.”
Anyautu kaba la njadi hak Allah, mangku kaba mesti njawuhi gegalaunyautu. Usahala njadi jemau diau benagh di adapan Allah, diau idup batan endak Allah ngan ngelapan, diau nyayangi jemau, ngaligh ngan nyanauka jemau.
Karnau itu jawuhila serilau anak mudau. Usahakala idup diau iluak, nurut kendak Allah, sayang ngan jemau ngan idup bedamai. Kerjaukala titu ngan idup seghundak ngan jemau diau ngaku'i namau Tuhan ngan ati diau beresia.
Kitau la ngalia jak di mati ke idup nian. Kitau keruan titu, karnau kitau nyayangi kantin-kantin kitau. Jemau diau nidau nyayangi masia dalam kuasau maut.