Udim itu aku dibatak Rua Allah ke padang bungin. Di situ aku nginak sughang tinau duduak di pucuak benatang diau abang, penua ngan tulisan nggelakka Allah. Palak benatangtu tujua, tandu'au sepulua.
Mangku duau pulua empat tuau-tuau ngan empat benatangtu nunduak nyemba Allah diau duduak di kerusi rajautu, kataunyau, “Amin, haleluya, tepujila Allah!”
La udim itu aku nginak adau kerusi rajau diau putia ngan besak ngan Allah duduak di pucu'au. Langit ngan deniau lengit di adapanNyau mangku nidau bediau agi.
La udim itu aku dikuasaui Rua Allah mangku dibatak malaikattu ke gunung diau besak lagi tinggi, ditunjuakkanyau ngan aku kuta diau beresiatu, diautu Yerusalim diau tughun jak di sergau jak di Allah.
Allah duduak di kerusi rajautu ngan bekatau, “Kina'ila, Aku njadika gegalaunyau empai!” KatauNyau, “Tuliskala ini, karnau gegalau kici'anni benagh ngan pacak dipercayaui.”
Empat benatangtu benyanyi beterimau-kasia ngan meregaui ngan ngagungka Jemau diau duduak di kerusi rajautu diau idup selelamaunyau. Idang kali benatangtu benyanyi,
Mangku aku nginak di tangan kanan Jemau diau duduak di pucuak kerusi rajautu sutiak gulungan kitab. Sebela luagh ngan dalamau ditulisi mangku disigil ngan tujua butiak sigil.
Mangku aku ndengagh gegalaunyau diau benyawau empuak di sergau empuak di deniau empuak di bawa deniau empuak diau di laut ngan gegalaunyau diau di dalamau bekatau, “Jemau diau duduak di kerusi rajau ngan Anak Bebiri dipuji ngan diregaui ngan diagungka ngan bekuasau selelamaunyau!”
Ughangtu bekatau ngan gunung ngan batutu, “Runtuala, tinggangla kami! Bunikala kami jak di Jemau diau duduak di kerusi rajautu, jak di mara Anak Bebiritu.