Mangku Rajau itu ka bekatau ngan ughang di sebela kananAu, ‘Mela, kamu diau disayangi BapakKu. Masuakla ke bada diau disediauka batan endak kamu jak deniau adau.
Tuapau ubungannyau Ghuma Allah ngan keramat? Kitau ini Ghuma Allah diau idup. Allahtu bekatau, “Aku ka mendam di guak ughangtu, Aku endak idup seghundak ngan ughangtu. Aku ka njadi Allah ughangtu, mangku ughangtu ka njadi umatKu.”
“Mangku inila janji diau Kujanjika ngan umat Israil,” katau Tuhan, “Masaunyau ka sampai, Aku ka mbuat ughangtu maju merupuakka perintaKu, mangku ati ughangtu ka maju ngingatkanyau. Aku ka njadi Allah ughangtu, mangku ughangtu ka njadi umatKu.
Jangan mbalas setu diau ja'at ngan ja'at, apu maki ngan maki. Anyautu balaskala ngan mintak setu diau iluak jak di Allah. Karnau batan endak itula kamu dipilia Allah, supayau kamu nerimau setu diau iluak jak di Diau.
Jemau diau betelingau dengaghkala setu diau dikiciakka Rua Allah ngan jemau Keristen! Jemau diau menang nidau ka ngapau-ngapau ngan kematian diau keduau.’ ”
Jemau diau betelingau dengaghkala setu diau dikiciakka Rua Allah ngan jemau Keristen! Jemau diau menang ka Kuenjuakka makan makanan Mana diau tebuni, mangku Aku ka ngenjuakka ngan diau batu putia. Di batutu ditulis namau empai diau nidau dikeruani jemau lain jak di jemau nerimaunyau.’ ”
Mangku aku ndengagh suarau bias jak di kerusi rajautu, kataunyau, “Mbak kini bada Allah di guak manusiau, mangku Diau ka seghundak ngan ughangtu. Ughangtu ka njadi umatAu, mangku Diau ka njadi Allah ughangtu.