“Rua Tuhan adau di Aku, karnau Diau la netapka Aku endak ngiciakka ceritau iluak ngan jemau serik-sarau. Diau ngajung Aku ngebarka, bansau jemau tetangkap ka diluputka ngan jemau butau ka pacak nginak. Diau ngajung Aku nulung jemau diau dipasau
Gegalaunyautu Kukiciakka ngan kamu, mangku kamu tenang sempernau, karnau seghundak ngan Aku. Di deniau kamu ka sengsarau, anyautu beghanikala ati kamu. Aku la ngalaka deniau.”
Di kuta itu duau rasultu neguaka ati jemau diau percayau ngan Yesus ngan ngajung ughangtu, supayau maju percayau. Rasultu bekatau, “Kitau mesti sengsarau kudai, mangku kitau pacak njadi angguta umat Allah.”
Aku rajin nganiayau ughangtu ngan masau ughangtu, supayau ninggalka setu diau dipercayaui. Karnau mara nian nginak ughangtu, aku nganiayau ughangtu di manau-manau, sampai di kuta jawua.”
Empuak senitu aku madakka, nganiayau ngan nggelakka Diau, aku la disialkaNyau, karnau masau itu aku lum percayau, mangku nidau keruan setu diau kukerjaukatu.
Aku Yuhanis, kantin kamu diau semegi nanggungau luak diau dighasauka bilang anak-bua Keristus. Kitauni maju ta'an sengsarau karnau njadi umatAu. Aku dicapakka ke pulau Patmus, karnau aku ngiciakka katau Allah ngan ngiciakka Yesus Keristus.
Aku keruan bada kaba. Bada kaba di bada iblis. Empuak luak itu, kaba maju ngaku'i Aku. Kaba maju percayau ngan Aku, pulau masau Antipas, anak-buaKu diau tekun, dibunua di bada kaba, di bada iblistu.
Anyautu kamu diau lain diau adau di Tiatira nidau ngikut ajaghan itu ngan nidau melajaghi ajaghan diau dikiciakka Ilmu Iblis. Ngan kamutu Aku bekatau, Aku nidau endak nambai beban kamu.
Kina'ila, jemau diau njadi anak iblis, pembu'ung diau ngakuak diriau jemau Yahudi awuak ukan. Ughangtu ka diseraka ngan kaba. Aku ka mbuat ughangtu njenguak kaba ngan nunduak di adapan kaba. Mangku ughangtu ngakuak, bansau Aku nyayangi kaba.