Aku dang di tenga jalan kekirau tengaghi, adau sinagh jak di langit, terangla diau sangkan matau-aghi. Terangtu nyinaghi di sekitar aku ngan kantin-kantinku.
Katau Allahtu bekuasau ngan ngenjuakka idup. Tajamla katautu sangkan pedang bematau duau. Diau nusuak dalam nian endak nceghaika jiwa ngan rua, sendi-sendi ngan beghesi, mangku diau ngeruani serilau ngan rupu'an ati jemau.
Mangku inila resiau tujua bintang diau kaba kinak di tangan kananKu ngan tujua tiang lampu emas ini: Tujua bintangtu malaikat jemau Keristen di tujua bada. Mangku tujua tiang lamputu tujua bada jemau Keristentu.”
Mangku tekinak di langit setu diau nyelia. Adau sughang tinau diselimuti matau-aghi diau betegak di bulan. Di pala'au adau gitar jak di duau belas bintang.
Di mulut Jemau tadi adau sebila pedang tajam. Ngan pedangtu Diau ka ngalaka bangsau-bangsau. Diau ka nyayia ughangtu ngan tungkat besi. Mangku Diau ka ngancit anggur di kilangan anggur. Titu mara Allah diau Mahakuasau.
“Tuliskala ngan malaikat jemau Keristen di Ipisus: ‘Inila katau Aku, di tangan kananKu adau tujua bintang. Aku bejalan di pugan tujua tiang lampu emastu.
“Ngan malaikat jemau Keristen di Sardis tuliskala luak ini: ‘Inila katau Aku, Aku ngempu tujua rua jak di Allah ngan tujua bintangtu. Aku keruan gegalau kerjau kaba. Kaba dikiciakka idup, awuak kaba mati.