47 Percayaula tuanautu ka nyeraka gegalau retaunyau ngan buda'autu.
Alaka riang budaktu, amun tuanau baliak, mangku nginak diau dang ngerjauka tugasau.
Anyautu, amun budaktu ja'at ngan bekatau dalam atiau,
‘Iluakla,’ katau tuanautu. ‘Kaba anak-buaku diau iluak ngan pacak dipercayaui. Setu diau keciak kaba pacak dipercayaui, mangku aku ka nyeraka setu diau besak ngan kaba. Mela, masuak ngan ngikut beriang-riang ngan aku.’
Alaka riangau anak-bua diau dang nunggu, masau tuanau sampai. Percayaula, tuanautu ka siap, ngajung anak-buahau itu duduak makan, mangku ditepi'inyau.
Percayaula, tuanautu ka nyeraka gegalau retaunyau ngan buda'autu.
Rajautu bekatau ngan anak-buahautu, ‘Iluak, kaba anak-bua diau belagham. Setu diau keciak kaba pacak dipercayaui, karnau itu aku ka ngajung kaba nguasaui sepulua kuta.’
Jemau diau endak bekerjau batan endak Aku, diau mesti ngikut Aku, mangku anak-buaKu adau guak Aku di badaKu. Mangku jemau diau bekerjau batan endak Aku diregaui BapakKu.”
Amun kitau beta'an, kitau ka merinta ngan Diau. Amun kitau nidau endak ngaku'i Diau, Diau pulau nidau ngaku'i kitau.
Mangku amun Keristus, tukang sayia bebiri diau agungtu, datang nanti, kamu ka nerimau adia menang diau alap nianan diau nidau ka beghuba.
Jemau diau menang ka bulia gegalaunyautu. Aku ka njadi Allahau, diautu ka njadi anakKu.
Jemau diau menang ka Kududuakka sebada duduak ngan Aku, luak Aku pulau la menang mangku duduak sebada duduak ngan BapakKu.