Anyautu anak-buahau itu pegi jak di rajau tadi, mangku betemu ngan sughang kantinau, diau beghutang ngan diau cuman puluan ribu, dikecakkanyau, dipicitau kantinautu, kataunyau, ‘Bayighila galau utang kaba ngan aku!’
Yesus bingung karnau ughangtu nidau endak nimbal. Mangku ngan mara Diau ngina'i gegalau ughangtu ngan ngiciak ngan jemau tadi, katauNyau, “Surungkala tangan kaba!” Jemau itu nyurungkanyau, mangku tanganau ghadu.
Mangku anak-bua tadi baliak ngiciakka gegalaunyau ngan tuanau. Tuan itu mara nian, mangku bekatau ngan anak-buahau, ‘Pegila gegasip ke bilang jalan ngan penyimpangan, bata'ila ke sini jemau serik, jemau cacat, jemau butau, jemau lumpua.’
Ta'ati pengulu kamu ngan tunduak ngan ughangtu, karnau ughangtu maju njagaui kamu ngan nanggung-jawabkanyau ngan Allah. Amun kamu ta'at, ughangtu pacak bekerjau ngan riang. Amun nidau, ughangtu bekerjau ngan dayi mangut, mangku carautu nidau nulung kamu.
Peratikala jemau diau dalam jil, mbak asau kamu pulau di dalam jil ngan ughangtu. Peratikala pulau jemau diau dibuati, mbak asau kamutu dibuati luak itu.