Nidau sughang kia pacak njadi anak-bua duau jemau, karnau amun luak itu, diau ka sayang ngan diau sughang diau sughang agi nidau. Diau ka setia ngan diau sughang ngan diau sughang agi nidau. Kamu nidau pacak bekerjau batan endak Allah ngan batan endak retau bendau pulau.”
Aku sughang bawahan, mangku di bawa aku adau pulau tentera. Amun aku ngajung ngan sughang tentera ‘Pegi!’, mangku diau pegi, ngan sughang agi, ‘Ke sini!’ mangku diau datang, lagi ngan budakku, ‘Kerjaukala ini!’, mangku dikerjaukanyau.”
Kami bangga, karnau diyakinka ati keciak kami, bansau gegalaunyau diau kami kerjauka di deniau ini terutamau ngan kamu, la kami kerjauka ngan jujur ngan beresia di adapan Allah. Kami ngerjaukanyau ukan ngan pengertian manusiau, tapitu ngan kekuatan jak di Allah.
Kantin-kantinku diau kusayangi, kamu maju ta'at ngan aku, masau aku guak kamu, mangku mbak kini masau aku jawua, kamu mesti lebia ta'at agi. Beusahala maju, supayau keselamatan kamu njadi nyatau. Kerjaukala titu ngan takut ngan meregaui Allah.
Mbak kini diau ukan cuman budak batan endak kaba. Diau lebia jak di itu. Diau sesamau jemau Keristen diau disayangi. Diau begunau nian batan endak aku, apau agi batan endak kaba! Cengki diau begunau nian, empuak luak budak empuak luak jemau percayau ngan Tuhan.