Tuhan nimbal, “Aku nyayangi kaba, jadila batan endak kaba. Amun kaba litak, mangku kuasauku ka nyatau nian.” Karnau itu aku riang nian muji kelita'anku, mangku Keristus njagaui aku ngan kuasauNyau.
Aku mintak, supayau Diau mbukakka rupu'an kamu, mangku kamu ngerti setu diau kamu aghapka jak di Allah diau milia kamu. Mangku kamu keruan, bansau Allah kayau nian ngan serbau diau iluak diau disediaukaNyau batan endak umatAu.
Jak di umat Allah diau inau akuni diau inau sekali. Anyautu Allah la nunjuakka keilu'anNyau ngan aku. Diau pulau ngenjuakka ngan aku kerjau iluaktu endak ngiciakka ngan jemau ukan Yahudi ceritau iluak ngiciakka keilu'an Yesus Keristus diau nidau ka abis-abis.
Allah endak, supayau ughangtu keruan ceritau diau diresiaukaNyautu iluak ngan agung nian batan endak gegalau manusiau. Resiaunyau ini: Keristus adau di ati kamu, mangku kamu adau aghapan bulia ngikut meghasauka keagunganNyau.
Aku ngerjauka titu, supayau ughangtu diteguaka ngan sangi sayangi, mangku ughangtu besatu. Ngan carau luak itu ughangtu ngerti nian ngan yakin ngan ngeruani resiau Allah, diautu Keristus.
Anyautu Tuhan la nulung ngan neguaka aku, mangku aku pacak ngiciakka gegalau ceritau iluak itu, mangku didengagh gegalau jemau diau ukan jemau Yahudi. Mangku aku luput jak di ukuman mati.