Allah itu bada kamu buaghap. Aku bedu'a, supayau Allah mbuat ati kamu riang ngan meghasau damai karnau kamu percayau, mangku ngan kuasau Rua Allah kamu ka tamba ngaghapka Diau.
Mangku penarau ini adau tigau mecam diau mesti kitau kerjauka: percayau, ngaghapka ngan nyayangi jemau. Mangku diau penting sekali jak di tigau itu nyayangi jemau.
Karnau itu, kantin-kantinku diau kusayangi, kuatkala ngan teguakala iman kamu. Bekerjaula maju batan endak Tuhan ngan ngenianau, karnau kamu keruan, bansau kerjau kamu batan endak Tuhan nidau ka keria ajau.
Karnau itu kamu mesti maju percayau ngan tegua, jangan sampai ninggalka aghapan diau dienjuakka ngan kamu, masau kamu ndengagh ceritau iluak. Ceritau itu la dikiciakka ngan gegalau deniau. Batan endak itula aku, Paulus, bekerjau.
Kamu ngerjauka titu, karnau kamu ngaghapka setu diau disediauka Allah batan endak kamu di sergau. Kamu la ndengagh titu, masau ceritau iluak diau benagh dikiciakka ngan kamu.
Aku ngerjauka titu, supayau ughangtu diteguaka ngan sangi sayangi, mangku ughangtu besatu. Ngan carau luak itu ughangtu ngerti nian ngan yakin ngan ngeruani resiau Allah, diautu Keristus.
Kami ngiciakka ceritau iluak itu ngan kamu ukan ngan katau ajau, tapitu pulau ngan kuasau Rua Allah. Kami percayau nian ceritau iluak itu benagh. Kamu keruan, luak manau kami idup guak kamu batan endak nulung kamu.
Karnau itu mela kitau ngadap Allah ngan ati diau sebenagh-benaghau ngan maju percayau, karnau ati kitau la diberesiaka jak di sala kitau, badan kitau la dibasua ngan ayiak diau beresia.
Tapi Keristus itu Anak diau ngepala'i ghuma Allahtu ngan ta'at. Mangku kitau inila ghuma Allah, amun kitau tegua ngan maju percayau ka bulia setu diau kitau aghapka.
Karnau itu, kantin-kantinku diau kusayangi, penarau nantika gegalaunyautu, beusahala nian, supayau kamu idup beresia ngan nidau becacat di adapan Allah ngan maju idup damai ngan Allah.
Kitau la ngalia jak di mati ke idup nian. Kitau keruan titu, karnau kitau nyayangi kantin-kantin kitau. Jemau diau nidau nyayangi masia dalam kuasau maut.