“Rua Tuhan adau di Aku, karnau Diau la netapka Aku endak ngiciakka ceritau iluak ngan jemau serik-sarau. Diau ngajung Aku ngebarka, bansau jemau tetangkap ka diluputka ngan jemau butau ka pacak nginak. Diau ngajung Aku nulung jemau diau dipasau
Karnau Allah sayang nian ngan deniauni, mangku Diau la ngenjuakka Ana'Au diau gi sughang itula, supayau bilang jemau diau percayau ngan Diau nidau benasau, tapitu bulia idup empai selelamaunyau.
Jemau diau percayau ngan Diau nidau ka diukum. Anyautu jemau diau nidau percayau la diukum Allah, karnau diau nidau percayau ngan Anak Allah diau gi sughang itula.
Akunila makanan diau ngenjuakka idup diau datang jak di sergau. Jemau diau makan makanan ini ka idup selelamaunyau. Makanan diau ka Kuenjuakka nyela dagingKu diau ka Kuenjuakka batan ngenjuakka idup ngan deniauni.”
Mangku Yesus bekatau ngan ughangtu, “Amun Allahtu bak kapu dighi, kapu dighi ka nyayangi Aku, karnau asalKu jak di Allah. Aku datang ukan karnau kendakKunila, tapitu Allah ngajung Aku.
Nidau kekela Allah ngiciak luak ini ngan sughang malaikat, “Kaba AnakKu! Saghini Aku njadi Bak Kaba.” ngan pulau, “Aku ka njadi Bapa'Au, Diautu njadi AnakKu.”
Kitau keruan sayang Allah ngan jalan ini: Keristus nyeraka nyawaunyau batan endak kitau. Mangku kitauni mesti pulau nyeraka nyawau kitau batan endak kantin-kantin kitau.
Mangku kitau keruan ngan percayau Allah nyayangi kitau. Allah itu nyayangi. Jemau diau maju nyayangi maju seghundak ngan Allah, Allah seghundak ngan diau.