Pagi di aghiau Yuhanis nginak Yesus datang njenguak diau, mangku Yuhanis bekatau, “Kina'ila, itu Anak Bebiri diau disediauka Allah endak ngabiska dusau deniau.
Kici'anKu ini benagh: Jemau diau ndengagh ngan nuruti kici'anKu, mangku percayau ngan Allah diau ngajung Aku, jemautu la ngempu idup empai selelamaunyau. Diau nidau ka diukum. Diau la ngalia jak di mati ke idup.
Anyautu karnau keilu'an Allah aku njadi luak aku mbak kini. Mangku nidau rugi Allah iluak ngan aku. Aku la bekerjau mati-matian nian jak di gegalau ughangtu. Sebenaghau ukan aku diau ngerjauka titu, tapitu Allah diau nyayangi ngan nulungi aku.
Diau la nyeraka diriAu endak mbibaska gegalau jemau jak di dusau. Luak itu Allah mbuktika masau diau tepat, bansau Diau endak, supayau gegalau jemau diselamatka.
Mangku amun aku lambat sampai, kaba la keruan, luak manau kitau anak-anak Allah mesti idup. Kitauni anak Allah diau idup diau njadi tiang penegak, njadi pelapiak ajaghan diau benagh jak di Allah.