Mendamla kamu di Aku, mangku Aku mendam di kamu. Cangka nidau pacak bebua, amun nidau maju di batang anggur. Luak itula pulau kamu nidau pacak bebua, amun nidau mendam di Aku.
Barnabas la sampai di Antiukia, diau nginak Allah iluak ngan ughangtu, mangku diau riang nian. Diau ngajung, supayau ughangtu maju ta'at ngan Tuhan ngan setia.
Karnau itu, kantin-kantinku diau kusayangi, kuatkala ngan teguakala iman kamu. Bekerjaula maju batan endak Tuhan ngan ngenianau, karnau kamu keruan, bansau kerjau kamu batan endak Tuhan nidau ka keria ajau.
Diau penting mbak kini, supayau idup kamu nurut ceritau Keristus itu. Mangku amun aku pacak datang, aku nginak, amun nidau pacak datang, aku ka ndengagh, bansau kamu tegua ngan sesamau bekerjau batan endak sutiak tujuan, diautu batan endak percayau nurut ceritau iluak.
Karnau itu kamu mesti maju percayau ngan tegua, jangan sampai ninggalka aghapan diau dienjuakka ngan kamu, masau kamu ndengagh ceritau iluak. Ceritau itu la dikiciakka ngan gegalau deniau. Batan endak itula aku, Paulus, bekerjau.
Udim kamu sengsarau jerang, mangku Allah ka ndandani kamu. Diau ka ngenjuakka pelapiak diau kuat ngan neguaka ati kamu, karnau Allahtu iluak. Diautu la milia kamu endak seghundak ngan Keristus, mangku kamu meghasauka keagunganNyau diau nidau ka udim-udim.
Anyautu kamu diau kusayangi la keruan gegalaunyautu. Karnau itu sepepadaula. Jangan kamu tebatak sesat ngan jemau diau nidau keruan ukum, ngan jangan kelengitan aghapan diau tegua.
Mangku ingatkala setu diau la diajaghka ngan kaba ngan setu diau la kaba dengagh, mangku ta'atila itu ngan ubaila jak di perembak kaba! Amun nidau, Aku ka datang luak pemaling. Kaba nidau ka keruan, kebilau masaunyau Aku datang njenguak kaba.