Kantin-kantinku di Rum diau disayangi Allah. Aku, Paulus, nulis surat ini. Aku sughang budak Yesus Keristus diau dipilia ngan dijadika rasul mangku ditugaska endak ngiciakka ceritau iluak jak di Allah.
Itula sebapau ngan riang aku sukau ngerbanka gegalaunyau batan endak kamu, lagi diriku. Amun aku nyayangi kamu luak itu, apu pantas kamu kurang nyayangi aku?
Ui anak-anakku, karnau kamu aku mbak kini sengsarau agi luak sughang tinau diau endak merunggu. Aku ka maju sengsarau, amun sipat Keristus lum nyatau di kamu.
Berangkali daghaku ka ditumpaka luak dicughuaka di pucuak kerban diau kamu enjuakka ngan Allah karnau percayau. Amun titu ka tejadi nian, aku beterimau-kasia ngan ikut riang ngan kamu.
Diau itula kami kiciakka ngan bilang jemau, amun kami ngingatka ngan ngajagh ughangtu ngan pengertian, mangku bilang jemau njadi sempernau karnau seghundak ngan Keristus.
Pesan pulau jak di Ipapras. Diau pulau sughang jak di kamu. Diau bekerjau batan endak Yesus Keristus ngan maju ndu'aka kamu nian, supayau kamu percayau nian ngan bepengertian, mangku kamu ta'at nian ngan kendak Allah.
Ta'ati pengulu kamu ngan tunduak ngan ughangtu, karnau ughangtu maju njagaui kamu ngan nanggung-jawabkanyau ngan Allah. Amun kamu ta'at, ughangtu pacak bekerjau ngan riang. Amun nidau, ughangtu bekerjau ngan dayi mangut, mangku carautu nidau nulung kamu.
Kitau keruan sayang Allah ngan jalan ini: Keristus nyeraka nyawaunyau batan endak kitau. Mangku kitauni mesti pulau nyeraka nyawau kitau batan endak kantin-kantin kitau.