32 อา มพอล เอา ออก ปุจ องุน นอ อา ตึก ปุจ เอา ระ แว วาล กัน แว นำ แลว อา ก็ อวย เคิบ นำ อา ก็ ลด มี ควัน ญอน นำ นอ” นไจ นำ อัง
อัห ก็ มพอล นอย ฮุนเน “แอ เนอ แอ แอง ดินกี ดาย แอ เคิม โก็หๆ” อัห อัง อัห ก็ เอิด ดินกี นัน แตน เกียง แอง เจิง แอง วะ อัห ก็ เอิด ยาง มะตอย แตน ปูน
ตัก แจ็ล นัน ปาม ก็ อน ปุจ องุน ตัก เอา ออก ปาม ก็ ตึก ปุจ เอา ระ แว เอา ก็ แว ซีเละ ล็อง ตี เป็น นไจ นัน ก็ อวย เลิม เคิบ เอา ออ ควัน อวย ญาม นเดย ร็อห ญาม นเดย นำ ก็ ไอ มี เม็จจึด เตาะ
นำ ก็ เอิด องุน แอง ปุจ นำ ออก ปุจ องุน นำ ก็ ลด แว นำ ก็ ลุน อวย อุ ตัก ตุบ พาเต็น คอง ออ นัน
“อาจาน โมเซด เคียน ตัก นังซือ เอาซาง ระ อน ตัก อิห คือเน ‘กัน มี อัหเม ล็อง นเดย ตี เปิล แอ็ม คล็อง วาล แต ไอ ตัน มี ควัน ก็ ระ ควน คอง อัหคล็อง ตี เปิล นัน เอิด อัหเม ล็อง นัน เป็น ยัห ออ ตอ วัล กัน แอง ฮุนเน ก็ จวย ระ นไจ ออ มี ควัน นจะ ควัน ลาน ซืบ วัล’ โมเซด ไล อิห จังนะ นอ
ทาเน เยซู ก็ ไล อัห คือเน วัล “โตะ เอิญ บัดนะ แป ต็อง พอม อุ ตลอด ดาย แป ต็อง เจิม นัง ออ อุ เลาะๆ อำ ปาย ซนใจ เลือง ออก เลือง ป็อง ดก เกิน ดาย อำ ปาย ทืล อัง ซะ ใน โลก เน ดก เกิน