Disperta, disperta, o Sion. bu arnoba bu forsa! Jerusalen, prasa sagradu, bisti ki bu ropa bonitu, pabia nin un algin ku ka sirkunsidadu, ku fadi kil ku ka puru, ka na yentra mas na bo.
N na kontenti dimas na SIÑOR; ña korson sta alegri na ña Deus, pabia i bistin ku ropa di salbason, i kubrin ku manta di retidon, suma noivu ku ta faja kabesa suma saserdoti, o suma noiva ku ta faja ku si pedras di balur.
I mandan pa N da ordi aserka di jinti tristi na Sion, pa e dadu koroa bonitu na lugar di sinsa, azeiti di kontentamentu na lugar di tristesa, kantiga di ngaba Deus na lugar di spiritu pisadu, pa e pudi comadu arvuris di retidon, ku SIÑOR paranta pa si gloria.
Ora ku saserdotis yentra na kau sagradu, e ka na sai di la pa kintal di fora sin tira ropa ke bistiba pa fasi sirvis di SIÑOR, pabia ki ropa i sagradu. E ten ku fikal na ki kuartu, e bisti utru ropa; asin e pudi bai pa kau markadu pa pobu.”
I ka ten ningin suma bo, o Deus, ku ta purda pekadu, ku ta diskisi di disobdiensia di kilis di bu yardansa ku sobra. O SIÑOR, bu ka ta guarda bu raiba pa sempri, pabia bu ten kontentamentu na bu bondadi.
“Asin ku SIÑOR ku ten tudu puder fala: ‘Si bu yanda na ña kamiñus, bu guarda ña ordis, bu na diriẑi ña kasa ku tudu kintal na roda. N na dau liberdadi na metadi di kilis ku firma li.
Ali un pedra ku N pui dianti di Josué; i un pedra son ma i tene seti uju. Ali N na grava palabras nel; N na tira pekadu di tera na un dia son.’ ” Asin ku SIÑOR ku ten tudu puder fala.