SIÑOR na bin tisi rei di Asiria. Asin un tempu na bin riba di bo ku bu pobu ku familia di bu pape; tempu suma kila nunka ka bin, disna di dia ku Efrain separa di Judá.
Oca ku SIÑOR kumsa papia na boka di Oseias, i falal: “Bai bu kasa ku minjer di mau vida; fijus ku bu na padi ku el e na sedu suma el. Asin ku pobu de tera sedu infiel, e disvia di SIÑOR.”
Efrain ta buri danu ku mintida; i fasi kontratu ku Asiria, i ta leba azeiti pa Ejitu. I suma i ta kume bentu; tudu dia i ta yanda tras di bentu di lesti.
“Oca ku Efrain oja si duensa, Judá oja si caga tambi. Efrain bai pa Asiria pa pidi ajuda di rei Jareb, ma el i ka pudi kura elis, nin i ka pudi pui pa se caga san.
SIÑOR punta: “Ke ku N na fasi ku bo, Efrain? Judá, ke ku N na fasi ku bo? Bo amor i suma nuven di parmaña, i suma serenu di mandrugada ku ta pasa sedu.
N sibi kuma bo kebra lei manga di bias; bo pekadus i garandi dimas. Bo ta kastiga jinti justu, bo ta toma suku di bas; bo nega da koitadis se diritu na kau di justisa.
El i tene gloria suma purmeru fiju macu di baka; si cifris i suma di turu brabu. Ku elis i na fidi nasons, mesmu te na parti mas lunju di mundu. Asin ku des mil di Efrain ku milyaris di Manasés na sedu.”