SIÑOR papia ku mi i falan: “Ora ku N na jubi di ña morada, N na sta ketu, suma kalur di sol ku na lampra, suma serenu ku ta forma na kalur di tempu di kebur.
Bu mortus na bibu, se kurpus na lanta. Abos ku mora na reia, bo disperta, bo grita ku kontentamentu, pabia bu serenu na sedu suma serenu ku ta arnoba paja. Con na da vida pa ki difuntus ku sta nel.
Ki floris na ciu; tera na kontenti dimas, i na kanta ku alegria. I na bonitu suma Líbanu, o suma Saron o monti di Karmelu. E na oja gloria di SIÑOR, ku garandesa di no Deus.
“Abos, nuvens di seu, bo manda justisa suma cuba. Abo, con, yabri bu risibil, pa salbason pudi nasi; justisa pa i kirsi juntu ku el, tok i padi. I ami, SIÑOR, ku fasi tudu e kusas.”
No ba ta kunsi SIÑOR; no bai dianti pa no pudi kunsil mas diritu. Si saida i sertu suma sol di mandrugada; i na bin pa nos suma cuba, ki purmeru cuba ku ta regua con.”
I ka ten ningin suma bo, o Deus, ku ta purda pekadu, ku ta diskisi di disobdiensia di kilis di bu yardansa ku sobra. O SIÑOR, bu ka ta guarda bu raiba pa sempri, pabia bu ten kontentamentu na bu bondadi.
Bo jubi flor, kuma ki ta kirsi; i ka ta tarbaja nin i ka ta tisi panu. N na konta bos kuma, nin Salomon propi, ku tudu si ronku, i ka bisti suma un delis.