Pobu di Israel ta kalka jinti ku forsa, e ta yanda na furtu ku violensia; e ta trata mal kil ku foronta, ku kil ku ten falta; e ta kalka stranjeru, sin roson.
Bo anunsia na kuartelis di Asdod ku di tera di Ejitu, bo fala: “Bo junta riba di montis di Samaria, bo oja garandi jumbulumani ku splorason ku sta la na prasa.”
“Bo sukuta e palabra, abos minjeris di monti di Samaria, ku taka suma bakas di Basan, ku ta kalka koitadis, ku ta molosta kilis ku ten falta, ku ta fala bo omis: ‘Bo tisi li, no bibi!’
Bo ta masa koitadi, bo pul pa i paga mpustu di miju. Pabia di kila, bo na kumpu kasas bonitu di pedra, ma bo ka na mora nelis; bo na paranta bon ortas di uva, ma bo ka na bibi se biñu.
Tudu panelas na Jerusalen ku Judá na konsagradu pa SIÑOR ku ten tudu puder. Tudu jinti ku pursenta sakrifisiu e na bin toma un di ki panelas, e kusña nel. I ka na ten mas bindidur na kasa di SIÑOR ku ten tudu puder.
SIÑOR ku ten tudu puder fala: “N na bin ciga na bo metadi pa julga, tudu pruntu pa sedu tustumuña kontra futserus, ku kilis ku ta dita ku omi o minjer ki ka di sil, kilis ku ta jurmenta na mintida, kilis ku ka ta paga se tarbajaduris, ku kilis ku ta tursi justisa di viuva, orfan ku stranjeru.
Alin li; bo tustumuña kontra mi dianti di SIÑOR ku dianti di si rei unjidu, si N toma turu di algin, o N toma buru di algin, o N fasi algin tarpasa, o N maltrata algin, o N toma suku di bas na mon di algin pa N pudi tapa uju. Si N fasi kualker de kusas, N ta torna bos el.”