Na tempu di Davi i tenba fomi ku dura pa tris anu. Davi bai punta SIÑOR; SIÑOR falal: “I pabia di kulpa di sangi ku sta riba di Saul ku si familia, manera ki mata jibeonitas.”
SIÑOR, bu yalsa ja bu mon pa kastiga, ma e ka nota pa el. Pui elis pa e oja manera ku bu ama bu pobu; pa e fika ku borgoña. Ki fugu ku bu purpara, pa i kaba ku elis.
“Mikeias di Moreset i anunsia na tempu di Ezekias, rei di Judá, i papia ku tudu pobu di Judá, i fala kuma SIÑOR ku ten tudu puder fala: ‘Sion na labradu suma lugar, Jerusalen na bida montis di pedra, monti de kasa na sedu suma matu.’
“N ka na jubiu ku pena, nin N ka na purdau. N na pui kusas ku bu fasi, ku kustumus nujenti ku sta na bo metadi, pa e kai riba di bos. Asin bo ta sibi kuma i ami, SIÑOR, ku ta kastiga.
Samaria na kastigadu pa si kulpa, pabia i ravolta kontra si Deus. Si moraduris na matadu ku spada, se fijus na botadu ku forsa na con, se minjeris preñada na findidu.”
Kin ki jiru? I na sibi kuma e kusas i sertu. Kin ku ten ntindimentu? I na ntindi elis. Kamiñus di SIÑOR i retu; jinti justu na yanda nelis, ma kilis ku ta kebra lei e na kai na ki kamiñus.
Ai di kilis ku fika a vontadi na Sion, kilis ku sta suguru na monti di Samaria, omis ku ten fama na nason ki mas tudu nason, ku tudu pobu di Israel ta bai pa elis.