6 SIÑOR fala: “Pabia di kila, N na fasi Samaria un monton di pedra, un kau pa paranta ortas di uva. N na rianta si pedras na kobon, N diskubri si alisersus.
Na kuartu anu di si renansa, ku sedu setimu anu di renansa di Oseias, fiju di Elá, rei di Israel, Salmaneser, rei di Asiria, marŝa kontra Samaria, i tajal.
“‘Nta bu ka obi kuma N marka e kusas disna? Na tempu antigu N forma ña planu; gosi ja N pul na pratika. N pou pa bu dana prasas forti tok e bida montis di pedra.
Ami, SIÑOR, N sta kontra bo, o monti danadur, ku ta dana tudu mundu. N na distindi ña mon kontra bo, N na rolau na pedra altu tok bu kai bas. N na fasiu un monti di ŝama di fugu.
N na bati ki paredi ku bo kaia sin roboka, N na kebral te na con tok si alisersu na sai. Ora ki kai, bo na pirdi juntu ku el. Bo na sibi kuma ami i SIÑOR.
Samaria na kastigadu pa si kulpa, pabia i ravolta kontra si Deus. Si moraduris na matadu ku spada, se fijus na botadu ku forsa na con, se minjeris preñada na findidu.”
Bo ta masa koitadi, bo pul pa i paga mpustu di miju. Pabia di kila, bo na kumpu kasas bonitu di pedra, ma bo ka na mora nelis; bo na paranta bon ortas di uva, ma bo ka na bibi se biñu.
SIÑOR Deus, SIÑOR Deus ku ten tudu puder, i jurmenta pa si propi kabesa, i fala: “N nuju orgulyu di Jakó, N odia si palasius. N na ntrega e prasa ku tudu ku sta nel.”