Dipus bu ta unji tambi Jeu, fiju di Ninsi, pa i sedu rei di Israel. Tambi Eliseu, fiju di Safat, di Abel-Meolá, bu na unjil pa i sedu anunsiadur na bu lugar.
Jeosafá punta: “I ka ten li un anunsiadur di SIÑOR ku pudi konsulta SIÑOR pa nos?” Un di ŝefis di rei di Israel fala: “I sta li Eliseu, fiju di Safat, ku ta wagaba yagu riba di mon di Elias.”
Tudu jinti ku riba di katiberasku e kumpu barakas, e mora nelis. I un kusa ku fijus di Israel ka fasiba disna di dias di Josué, fiju di Nun, te na ki dia. E fika kontenti dimas.
Mas tardi no papes di antigu e tomal na mon di se papes, e lebal ku elis oca e bai ku Josué pa toma tera di ki nasons ku Deus serka se dianti. Tenda fika la te na tempu di Davi.
SIÑOR da ordi pa Josué, fiju di Nun, i falal: “Sedu forti, bu ten koraẑen, pabia bu na yentranda fijus di Israel na tera ku N purmiti elis ku juramentu. Ami N na sta ku bo.”
Josué, fiju di Nun, staba incidu ku spiritu di jiresa, pabia Moisés puiba mon riba del. Asin fijus di Israel obdisil, e fasi suma ku SIÑOR manda Moisés.
E karta i di mi, Paulu, servu di Deus, apostolu di Jesus Kristu, ku mandadu pa juda na fe di kilis ku Deus kuji, pa leba elis pa kunsi bardadi konformi no fe,
tok SIÑOR fasi elis diskansa, suma bos, elis tambi e toma tera ku SIÑOR bo Deus da elis. Dipus bo ta riba, bo sinta na bo propi tera, ki tera ku Moisés, servu di SIÑOR, da bos ne banda di riu Jordon pa saida di sol.”
Moisés, servu di SIÑOR, ku fijus di Israel, e mata elis; Moisés da ki tera pa jorsons di Ruben ku Gad, ku metadi di jorson di Manasés, pa i sedu di selis.