No dita na no borgoña, no kubri ku no kunfuson, pabia no peka kontra SIÑOR no Deus, anos ku no papes, disna di no nobresa; no ka obdisi ke ku SIÑOR no Deus fala ku nos.”
“O ña pobu, bo mara saku, bo rola na sinsa; bo cora ku forsa ku tristesa, suma algin ku pirdi si uniku fiju, pabia di repenti danadur na bin riba di nos.”
N na cora risu pabia di montis; N na miskiña pabia di kaus di bakia na lala, pabia e sta ja kemadu; ningin ka ta pasa la. Gosi ja i ka na obidu vos di baka; kacus tudu ku limarias e kuri, e bai.
Abos minjeris, bo obi palabra di SIÑOR; bo orejas ta risibi palabra di si boka. Bo nsina bo fijus femia cora; Kada kin nsina si kumpañer un kantiga tristi.
I ta cora tudu noti; si larmas ta darma na si uju; I ka ten kin ku na kalmal na kilis ku gostaba del; tudu si amigus sedu infiel pa el, e ravolta kontra el.
Ña uju na kaba ku larmas; N sta tarpajadu dentru di mi. Ña korson inci ku tristesa pabia di kastigu di ña pobu, pabia mininus ku kilis ku na mama e na dismaja na ruas di prasa.
Ke ku N pudi falau? O pobu di Jerusalen, ku kin ku N pudi komparau? O fiju di Sion, ku kin ku N na parsintiu pa N pudi dau koraẑen? Bu caga fundu dimas, suma mar; kin ku pudi kurau?
Korson di pobu na grita SIÑOR. O Sion, disa bu mura pa i cora, bu larmas pa e kuri suma korenti di yagu, di dia ku di noti! Ka bu diskansa, nin ka bu disa bu uju pa i para cora.
Asin, SIÑOR, SIÑOR Deus ku ten tudu puder, i fala: “Jinti na cora na tudu rua; na tudu bairu e na fala: ‘Ai! Ai!’ Labraduris na comadu pa cur, juntu ku kilis ku ta pagadu pa cora.