Abner grita pa Joab, i puntal: “Nta spada na kontinua mata pa sempri? Bu ka sibi kuma kabantada de gera i na sedu son kasabi? Kal tempu ku bu na fala bu jinti pa e para serka se ermons?”
Nta mancadu pudi yalsa si kabesa riba di kil ku na korta ku el? O sera pudi njata kontra kil ku na usal? I ta sedu suma po ku pudi bana kil ku na yalsal, o suma po forti ku pudi yalsa si dunu ku ka sedu po.
Te kal tempu ku con na fika tristi, paja na seku na tudu lugar? Pabia di maldadi di kilis ku mora nel, limarias ku kacus e na muri. Jinti na fala: “Deus ka na oja ke ku na sedu ku nos.”
SIÑOR fala: “N na bin pa elis ku kuatru tipu di kastigu: spada pa mata elis, kacur pa rasta elis, kacus pa kume elis ku limarias di matu pa nguli kil ku sobra.
SIÑOR mandan pa N fala elis: “Asin ku ami, SIÑOR ku ten tudu puder, Deus di Israel, N fala: Bo bibi, bo cami, bo ramasa, bo kai; bo ka na torna lanta, pabia di spada ku N na manda na bo metadi.”
SIÑOR ku ten tudu puder fala: “O spada, disperta, bu lanta kontra ña bakiadur, ki omi ku sedu ña kumpañer! Mata bakiadur; karnelis na pajiga. N na vira ña mon kontra pikininus.”
Asin tudu tris grupu toka korneta, e kebra putis. E pega pacu di fugu na mon skerda; na se mon direita e pega kornetas ke na tokaba, e grita ku forsa e fala: “No spada i pa SIÑOR, pa Jidion tambi!”