Oca ku anju na distindi mon riba di Jerusalen pa kaba ku el, SIÑOR muda ideia ki teneba di fasi mal; i fala anju ku na kastigaba pobu: “I justa! Bu pudi para ja.” Anju di SIÑOR staba lungu di kau di masa arus di ki jebuseu Arauna.
Nta Ezekias, rei di Judá, ku pobu di Judá, e mata Mikeias? Ezekias i ka bin sinti medu di SIÑOR? I ka bai pidi fabur di SIÑOR? SIÑOR ka bin ripindi di mal ki falaba kontra elis? Ma anos, no na tisi garandi mal riba di no kabesa!”
Manera ku ña uju staba riba delis pa rinka, pa bati, pa kaba ku elis, pa dana, tambi pa kastiga elis, asin ku ña uju na sta riba delis pa kumpu elis, pa firmanta.” Asin ku SIÑOR fala.
Asin, nasons ku sobra na bo roda e na sibi kuma ami, SIÑOR, N kumpu prasas ku danadu, N sumia na con ku ka teneba nada. I ami, SIÑOR, ku fala e kusa; N na fasil.’
“Efrain, kuma ku N pudi disau? Israel, kuma ku N na ntregau? Kuma ku N pudi kastigau suma ku N fasi ku Admá? Kuma ku N na fasiu suma Zeboin? Ña korson muda, tudu ña amor sindi suma fugu ku na yardi.
Te pa bo rumpi bo ropa, minjor bo rumpi bo korson.” Bo riba pa SIÑOR bo Deus, pabia el i ta sinti pena, i ta mostra amor; i ta tarda pa paña raiba, i ten garandi bondadi; i ta muda di mal ki pensa fasi.
i ora i fala SIÑOR: “O SIÑOR! Nta i ka es ku N falaba kuma i na bin sedu oca ku N staba inda na ña tera? E ku manda N tentaba kuri pa Tarsis, pabia N sibi kuma abo i Deus ku ta ten dur di jinti, ku ta sinti pena, ku ta tarda pa paña raiba, ku ten bondadi garandi, ku ta muda di ideia di fasi mal.
Ora ku SIÑOR lantanda elis un ŝef, i ta staba ku ki ŝef, pa libra elis na mon di se inimigus, nkuantu ki ŝef staba di vida, pabia SIÑOR ta sintiba pena delis suma ke na jimi bas di kilis ku na maltrata elis, e dominaba elis.