Fereru ta toma un padas di feru, i tarbajal na fugu, i formal ku martel, i labral ku forsa di si mon. I ta bin tene fomi, i sinti falta di forsa; i ka bibi yagu tok i misti dismaja.
E ta kargal na ombra, e leba, e bai pul na si lugar. La ki ta fika; i ka ta pudi sai na ki kau. Si e pidil sakur, i ka ta ruspundi nada, nin i ka ta libra algin di si foronta.
E na peka kada bias mas. E ta toma se prata, e kumpu imaẑens pa se kabesa; omis ku ten jitu ta kumpu ki idulus tudu bonitu. Jinti ta fala aserka delis: “Omis ku pursenta sakrifisius e ta beẑa idulus di baka.”
Ai di kil ku fala padas di po: ‘Korda!’ o i fala pedra mudu: ‘Disperta!’ Ki kusa pudi nsinal kualker kusa? I pudi kubridu ku uru o ku prata, ma i ka tene folgu di vida.