Lala ku si prasas pa e yalsa fála, ku tabankas nunde ku jinti di Kedar mora; Kilis ku mora na prasa di Sela, ku sta riba di monti, pa e yalsa fála, e kanta ku kontentamentu!
Tudu arvuris di matu na sibi kuma ami, SIÑOR, N ta bati arvuri altu; N ta pui arvuri pikininu pa i sedu altu. N ta sekusi arvuri verdi; N ta pui arvuri seku pa i bida verdi. Ami, SIÑOR, N fala e kusa, N na fasil.’ ”
Montaña garandi, abo i kin? Dianti di Zorobabel bu na sedu suma kau rasu, pabia el i na koloka pedra di kabantada, nkuantu jinti na grita ku kontentamentu, e na fala: ‘I bonitu! I bonitu!’ ”
“N na fala bos kuma e kobradur i bai pa si kasa limpu di si pekadu, ma ki utru nau, pabia kil ku yalsa si kabesa i ta baŝadu; kil ku baŝa si kabesa i ta yalsadu.”
I ta lantanda koitadi na con; i ta yalsa na muntudu kil ku ka tene nada, i ta pul pa i sinta na metadi di fijus di rei, i ta fasil pa i yarda tronu di gloria. I SIÑOR ku tene fundamentu di tera; i firmanta mundu riba del.