Ña pumba, ku na yanda na racas di pedras, na kau di sukundi na ladu di monti, mostran bu rostu, bu fasin sinti bu fála, pabia bu fála i sabi, bu rostu i bonitu.
Oca ku Daniel bin sibi kuma ki lei sinadu, i yentra na si kasa, nunde ki tenba un kuartu ku janelas abertu na ladu di Jerusalen. Tris bias na un dia i ta finkaba juju i ora, i fala si Deus obrigadu, suma ki kustumaba ta fasi.
Kil ku sumiadu na metadi di fidida, es i si sintidu: i kil ku ta obi palabra, ma i ta kuda ciu na kusa de mundu; rikesa ta nganal. Tudu e kusas ta perta palabra, e ta tujil padi frutu.
Bo pui bo sintidu na orason ku pididu; bo ora tudu tempu na puder di Spiritu. Pa mesmu fin bo bisia, bo ora sin para, bo pidi sempri pa tudu pobu di Deus.
Ana ruspundi i falal: “Nau Siñor, N ka cami. Ami i un minjer ku sta tristi dimas. N ka bibi nin biñu nin bibida forti, ma N darma ña korson dianti di SIÑOR.
Davi foronta dimas, pabia jinti na papia di dal ku pedras, manera ku elis tudu e fika ku kasabi di se fijus macu ku femia; ma Davi oja forsa na SIÑOR si Deus.