13 Si bu ama sonu, bu na fika koitadi; yabri uju, bu ta kume, bu farta.
Mon prigisosu ta pui algin koitadi, ma mon ku ta tarbaja diritu ta tisi rikesa.
Kil ku labra si con ta bin farta ku kumida, ma kil ku ta kuri tras di ideias bakatela i tulu.
Prigisosu ta misti, ma nada i ka ta yangasa; tarbajaduris e ta farta son.
Prigisa ta pui algin na sonu fundu; nganadur ta bin sufri fomi.
Kumpradur ta fala: “I ka bali, i ka bali!” Dipus i ta bai ngaba kusa ki kumpra.
Kil ku ta labra si lugar i na bin farta ku kumida, ma kil ku ta pirdi si tempu na nada i na farta di koitadesa.
I ta lanta mandrugada, i purpara kumida pa si familia, i konta si bajudas ke ke dibi di fasi.
Kapiton di barku ciga nunde el, i puntal: “Ke ku manda bu na durmi? Lanta, bu coma bu deus. Talves i ta lembra di nos pa ka no pirdi.”
Ka bo sedu divagarosu na tarbaju, ma bo sedu kinti na spiritu pa sirbi Siñor.
Bo fasi asin, suma ku bo sibi tempu ku no sta nel, kuma ora ciga pa no korda di sonu, pabia no libertason sta mas pertu gosi di ki oca no seta Kristu.
Bo riba pa bon kamiñu; ka bo yanda mas na pekadu. N na fala pa bo borgoña kuma utrus inda ka sibi nada di Deus.
E ku manda i fala na un kantiga: “Korda, abo ku na durmi! Lanta na metadi di mortus; Kristu ta numiau.”
Ocanu ku bos, no da bos e ordi: “Si algin nega tarbaja, i ka dibi di kume tambi.”