Na ki tempu, tudu algin ku coma nomi di SIÑOR i na sedu salbu. Na monti di Sion, tambi na Jerusalen, i na ten libramentu, suma ku SIÑOR fala, na metadi di kilis ku fika ku vida, kilis ku SIÑOR coma.
SIÑOR fala: “Abo, Belen Efrata, nin ku bu sedu pikininu na metadi di milyaris di Judá, na bo ki na bin sai pa mi kil ku na sedu ŝef na Israel, ku si kumsada sedu disna di tempus mas antigu ku pasa.”
SIÑOR ku ten tudu puder fala: “O spada, disperta, bu lanta kontra ña bakiadur, ki omi ku sedu ña kumpañer! Mata bakiadur; karnelis na pajiga. N na vira ña mon kontra pikininus.”
Prasa di Sion, fika kontenti! Prasa di Jerusalen, kanta ku alegria! Ali bu rei na bin pa bo, Salbadur justu, umildi, montadu na un buru, montadu na fijusiñu di buru.
SIÑOR ku ten tudu puder i fala: “Jubi, N na manda ña servu ku na kumpu kamiñu dianti di mi. Siñor ku bo na buska i na bin di repenti pa si templu; kil ku bo misti i na bin, i tisi kontratu.”
Ma pa bos ku ta rispita ña nomi, ña bondadi ku puder di kura na bin suma raiu di sol ku na mansi. Bo na sai, bo jukuta suma bakasiñus ku dismancadu na se koral.
Paulu sibi kuma un parti i di grupu di saduseus, utru parti di fariseus. Asin i papia risu na Konseliu, i fala: “Ña ermons, ami i fariseu, fiju di fariseu. N na julgadu pabia di speransa di kuma mortus na lanta.”