Kil bu jambakusis ku bu ta bai jubi sorti na se mon, ku ta bindiu sitiko disna di bu nobresa, mas nada e ka na fasi pa bo. Kada kin na kontinua yanda saklatadu na si kamiñu; nin un son ka na salbau.
Nabukodonosor, rei di Babilonia, i nguli Jerusalen, i masal, i fasil suma jaru vaziu; i ngulil suma iran segu. I inci si stomagu ku si karni sabi; dipus i bin ramasal.
E bota reia na se kabesa, e grita, e cora risu, e miskiña, e fala: “Ai! Ai di ki garandi prasa! Tudu kilis ku tene barkus na mar e bida riku pabia di si garandi rikesa. Na un ora son tudu pirdi!”
Lus di kanderu ka na numia na bo mas. Fála di noivu ku noiva ka na obidu mas na bo. Bu nogosiantis seduba siñoris di mundu, pabia bu futis ngana tudu nason.
Bo midil tristesa ku sufrimentu pa i justa ku garandesa ku ronku ki da si kabesa, pabia i fala na si korson: ‘N sinta suma raiña; ami i ka viuva; nunka N ka na tene cur.’