Asin SIÑOR fala: “N na kaba ku tudu jinti ku N kumpu, N na tira elis na tera, desdi omi, tudu ku limarias, ku kilis ku ta rasta, ku kacus ku ta bua na seu, pabia N ripindi manera ku N kumpu elis.”
SIÑOR manda un anju pa dana Jerusalen. Oca ku anju kumsa na danal, SIÑOR ojal, i muda ideia ki teneba di fasi mal, i fala ki anju danadur: “I justa! Bu pudi para ja.” Anju di SIÑOR staba lungu di kau di masa trigu di un jebuseu comadu Ornan.
Nta Ezekias, rei di Judá, ku pobu di Judá, e mata Mikeias? Ezekias i ka bin sinti medu di SIÑOR? I ka bai pidi fabur di SIÑOR? SIÑOR ka bin ripindi di mal ki falaba kontra elis? Ma anos, no na tisi garandi mal riba di no kabesa!”
“Efrain, kuma ku N pudi disau? Israel, kuma ku N na ntregau? Kuma ku N pudi kastigau suma ku N fasi ku Admá? Kuma ku N na fasiu suma Zeboin? Ña korson muda, tudu ña amor sindi suma fugu ku na yardi.
Te pa bo rumpi bo ropa, minjor bo rumpi bo korson.” Bo riba pa SIÑOR bo Deus, pabia el i ta sinti pena, i ta mostra amor; i ta tarda pa paña raiba, i ten garandi bondadi; i ta muda di mal ki pensa fasi.
Bo nega mal, bo pega na kil ki bon, bo manti justisa sertu na porton di prasa. Talves SIÑOR, Deus ku ten tudu puder, pudi sinti pena di kilis ku sobra di jorson di José.