N na cora risu pabia di montis; N na miskiña pabia di kaus di bakia na lala, pabia e sta ja kemadu; ningin ka ta pasa la. Gosi ja i ka na obidu vos di baka; kacus tudu ku limarias e kuri, e bai.
Abos minjeris, bo obi palabra di SIÑOR; bo orejas ta risibi palabra di si boka. Bo nsina bo fijus femia cora; Kada kin nsina si kumpañer un kantiga tristi.
Fugu sai na un di si ramus, i kaba ku si fruta. I ka ten ja nin un ramu forti nel ku pudi fasidu bingala di regulu.” Es i kantiga di tristesa ku ten ku kantadu.
E na miskiña pa bo, e na falau: ‘Abo, prasa di fama, morada di mariñerus! Bu tenba forsa na mar. Kuma ku bu pirdi asin? Abo ku bu pobu bo puiba medu na bu visiñus!
“Fiju di omi, miskiña pa Faraó, rei di Ejitu, bu falal: ‘Bu seduba suma lion na metadi di nasons, suma lagartu na mar. Bu ta bulbuli kurpu na rius, bu ta pui yagu pa i bulbuli ku bu pe; bu susa bu rius.
“Bo sukuta e palabra, abos minjeris di monti di Samaria, ku taka suma bakas di Basan, ku ta kalka koitadis, ku ta molosta kilis ku ten falta, ku ta fala bo omis: ‘Bo tisi li, no bibi!’
Asin, SIÑOR, SIÑOR Deus ku ten tudu puder, i fala: “Jinti na cora na tudu rua; na tudu bairu e na fala: ‘Ai! Ai!’ Labraduris na comadu pa cur, juntu ku kilis ku ta pagadu pa cora.
Na ki dia algin na tira un ditu pa bos; jinti na lanta e na cora tristi, e fala: ‘No danadu tudu! Yardansa di ña pobu, ku sedu se tera, i divididu. El i tiranu el, i rapati no lugaris pa utru jinti.’ ”