pabia Erodis sintiba medu del; i sibi kuma Jon i bon omi di Deus, i guardal diritu. Sempri ki papia ku el, i ta fika tarpajadu na si sintidu, ma i gostaba di sukutal na mesmu.
Oca i kumsa na fala kusa di yanda diritu, ku guberna no vontadi, ku juisu ku na bin, Féliŝ fika ku medu, i falal: “Gosi i justa; bu pudi bai. Ora ku N ten tempu N ta torna comau.”
I falal: “Sanson! Ali filisteus na bin pa bo!” Sanson korda di sonu, i pensa: “N na sai suma ku N tarda ta fasi, N na libra ña kabesa.” Ma i ka sibiba kuma SIÑOR disalba ja.
Un di rapasis ruspundi i fala: “N oja un fiju di Jesé di Belen ku sibi toka arpa. I algin di koraẑen ku sibi geria. I ta papia ben, i ten bon parsensa; SIÑOR sta ku el.”
Tambi si ña pape pui sintidu pa fasiu mal, SIÑOR ta kastigan ciu si N ka kontau, pa N disau kapli pa bu bai ku pas. SIÑOR ta sta ku bo suma ki staba ku ña pape.
Saul puntal: “Ke ku manda abo ku fiju di Jesé bo filanta pa sta kontra mi, manera ku bu dal pon, ku spada, bu konsulta Deus pa el? Gosi i lanta kontra mi, i na montia tiran vida aos.”
Samuel punta Saul: “Ke ku manda bu kordan, bu pun pa N sai?” Saul falal: “N foronta dimas pabia filisteus na geria kontra mi; Deus bandonan; gosi i ka ta kudin, nin pa anunsiaduris, nin na suñu. E ku manda N comau pa bu kontan ke ku N dibi di fasi.”