مزامیر 42:3 - Persian Old Version

³ اشکهایم روز و شب نان من میبود، چون تمامی روز مرا میگفتند: «خدای تو کجاست؟»

هزارۀ نو

³ اشکهایم روز و شب خوراک من است، چون تمامی روز مرا گویند: «خدای تو کجاست؟»

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

³ روز و شب گریه می‌کنم، و اشکهایم غذای من است؛ تمام روز دشمنان از من می‌پرسند: «پس خدای تو کجاست؟»

مژده برای عصر جدید

³ روز و شب گریه می‌کنم و اشکهایم تنها خوراک من هستند، دشمنانم همواره از من می‌پرسند: «خدای تو کجاست؟»

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

³ روز و شب گریه می‌کنم و اشک‌هایم تنها خوراک من هستند، دشمنانم همواره از من می‌پرسند: «خدای تو کجا است؟»

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

³ اشکهایم روز و شب نان من می‌بود، چون تمامی روز مرا می‌گفتند: «خدای تو کجاست؟»

مزامیر 42:3 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

۲سموئیل 16:12

شاید خداوند بر مصیبت من نگاه کند و خداوند به عوض دشنامی که او امروز به من میدهد، به من جزای نیکو دهد.»

مزامیر 102:9

زیراخاکستر را مثل نان خوردهام و مشروب خود را بااشک آمیختهام،

مزامیر 115:2

امتها چرابگویند که «خدای ایشان الان کجاست؟»

مزامیر 143:6

دستهای خود را بسوی تو دراز میکنم. جان من مثل زمین خشک، تشنه تو است، سلاه.

مزامیر 22:8

«برخداوند توکل کن پس او را خلاصی بدهد. او رابرهاند چونکه به وی رغبت میدارد.»

مزامیر 3:2

بسیاری برای جان من میگویند: «به جهت او در خداخلاصی نیست.» سلاه.

مزامیر 42:10

دشمنانم به کوبیدگی در استخوانهایم مرا ملامت میکنند، چونکه همه روزه مرامی گویند: «خدای تو کجاست؟»

مزامیر 63:2

چنانکه در قدس بر تو نظر کردم تا قوت و جلال تو را مشاهده کنم.

مزامیر 79:10

چرا امتها گویند که خدای ایشان کجاست؟ انتقام خون بندگانت که ریخته شده است، برامتها در نظر ما معلوم شود.

مزامیر 79:12

وجزای هفت چندان به آغوش همسایگان مارسان، برای اهانتی که به تو کردهاند، ای خداوند.

مزامیر 80:5

نان ماتم رابدیشان میخورانی و اشکهای بیاندازه بدیشان مینوشانی؟

مزامیر 84:3

گنجشک نیز برای خود خانهای پیدا کرده است و پرستوک برای خویشتن آشیانهای تا بچه های خود را در آن بگذارد، در مذبح های توای یهوه صبایوت که پادشاه من و خدای من هستی.

خروج 23:17

در هرسال سه مرتبه همه ذکورانت به حضور خداوندیهوه حاضر شوند.

یوئیل 2:17

کاهنانی که خدام خداوند هستنددر میان رواق و مذبح گریه کنند و بگویند: «ای خداوند بر قوم خویش شفقت فرما و میراث خویش را به عار مسپار، مبادا امتها بر ایشان حکمرانی نمایند. چرا در میان قومها بگویند که خدای ایشان کجا است؟»

میکاه 7:10

دشمنم این را خواهد دید و خجالت او راخواهد پوشانید زیرا به من میگوید: یهوه خدای تو کجا است؟ چشمانم بر او خواهد نگریست واو الان مثل گل کوچهها پایمال خواهد شد.

تثنیه 5:26

زیرا از تمامی بشر کیست که مثل ما آوازخدای حی را که از میان آتش سخن گوید، بشنودو زنده ماند؟