مزامیر 122:1 - Persian Old Version

¹ شادمان میشدم چون به من می گفتند: «به خانه خداوند برویم.»

هزارۀ نو

¹ شادمان می‌شدم آنگاه که مرا می‌گفتند: «به خانۀ خداوند برویم!»

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹ هنگامی که به من می‌گفتند: «بیا تا به خانهٔ خداوند برویم» بسیار خوشحال می‌شدم!

مژده برای عصر جدید

¹ وقتی به من گفتند: «به خانهٔ خداوند برویم.» بسیار خوشحال شدم.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹ بسیار خوشحال می‌شدم وقتی به من می‌گفتند: «به خانۀ خداوند برویم.»

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹ شادمان می‌شدم چون به من می گفتند: «به خانه خداوند برویم.»

مزامیر 122:1 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

مزامیر 119:111

شهادات تو را تا به ابد میراث خود ساختهام زیرا که آنها شادمانی دل من است.

مزامیر 120:1

نزد خداوند در تنگی خود فریادکردم و مرا اجابت فرمود.

مزامیر 121:1

چشمان خود را به سوی کوههابرمی افرازم، که از آنجا اعانت من میآید. [*ترجمه درست این آیه اینست: «چشمان خودرا بسوی کوهها برمی افرازم. اعانت من از کجا میآید؟» ]

مزامیر 123:1

به سوی تو چشمان خود رابرمی افرازم، ای که بر آسمانهاجلوس فرمودهای!

مزامیر 124:1

اگر خداوند با ما نمی بود، اسرائیل الان بگوید؛

مزامیر 125:1

آنانی که بر خداوند توکل دارند، مثل کوه صهیوناند که جنبش نمی خورد و پایدار است تا ابدالاباد.

مزامیر 126:1

چون خداوند اسیران صهیون را بازآورد، مثل خواب بینندگان شدیم.

مزامیر 127:1

اگر خداوند خانه را بنا نکند، بنایانش زحمت بیفایده میکشند. اگر خداوند شهر را پاسبانی نکند، پاسبانان بیفایده پاسبانی میکنند.

مزامیر 128:1

خوشابحال هرکه از خداوندمی ترسد و بر طریق های او سالک میباشد.

مزامیر 129:1

چه بسیار از طفولیتم مرا اذیت رسانیدند. اسرائیل الان بگویند:

مزامیر 130:1

ای خداوند از عمقها نزد تو فریادبرآوردم.

مزامیر 131:1

ای خداوند دل من متکبر نیست و نه چشمانم برافراشته و خویشتن را بهکارهای بزرگ مشغول نساختم، و نه بهکارهایی که از عقل من بعید است.

مزامیر 132:1

ای خداوند برای داود به یاد آور، همه مذلتهای او را.

مزامیر 133:1

اینک چه خوش و چه دلپسند است که برادران به یکدلی با هم ساکن شوند.

مزامیر 134:1

هان خداوند را متبارک خوانید، ای جمیع بندگان خداوند که شبانگاه درخانه خداوند میایستید!

مزامیر 26:8

ای خداوند محل خانه تو را دوست میدارم و مقام سکونت جلال تو را.

مزامیر 42:4

چون این را بیاد میآورم جان خود را بر خود میریزم. چگونه با جماعت میرفتم و ایشان را به خانه خدا پیشروی میکردم، به آواز ترنم و تسبیح در گروه عیدکنندگان.

مزامیر 55:14

که با یکدیگرمشورت شیرین میکردیم و به خانه خدا در انبوه میخرامیدیم.

مزامیر 84:10

زیرا یک روز درصحنهای تو بهتر است از هزار. ایستادن بر آستانه خانه خدای خود را بیشتر میپسندم از ساکن شدن در خیمه های اشرار.

اِشعیا 2:3

و قوم های بسیار عزیمت کرده، خواهند گفت: «بیایید تا به کوه خداوند و به خانه خدای یعقوب برآییم تا طریق های خویش را به ما تعلیم دهد و به راههای وی سلوک نماییم.» زیرا که شریعت از صهیون و کلام خداوند از اورشلیم صادر خواهد شد.

اِرمیا 31:6

زیرا روزی خواهد بود که دیده بانان بر کوهستان افرایم نداخواهند کرد که برخیزید و نزد یهوه خدای خودبه صهیون برآییم.»

حزقیال 46:10

و چون ایشان داخل شوند رئیس در میان ایشان داخل شود و چون بیرون روند با هم بیرون روند.

میکاه 4:2

و امت های بسیار عزیمت کرده، خواهند گفت: بیایید تا به کوه خداوند و به خانه خدای یعقوب برآییم تا طریق های خویش را به ما تعلیم دهد و به راههای وی سلوک نماییم زیراکه شریعت از صهیون و کلام خداوند از اورشلیم صادر خواهد شد.