مزامیر 116:11 - Persian Old Version

¹¹ درپریشانی خود گفتم که «جمیع آدمیان دروغ گویند.»

هزارۀ نو

¹¹ در پریشانی خود گفتم: «همۀ آدمیان دروغگویند!»

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹¹ در اضطراب خود به تو فریاد برآوردم: «همه دروغ می‌گویند!»

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹¹ در آن رنج و پریشانی گفتم: «همهٔ آدمیان درغگو هستند!»

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹¹ در پریشانی خود گفتم که «تمامی آدمیان دروغگویند.»

مزامیر 116:11 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

۲پادشاهان 4:16

و گفت: «دراین وقت موافق زمان حیات، پسری در آغوش خواهی گرفت.» و او گفت: «نیای آقایم؛ ای مردخدا به کنیز خود دروغ مگو.»

مزامیر 12:2

همه به یکدیگر دروغ میگویند؛ به لبهای چاپلوس و دل منافق سخن میرانند.

مزامیر 12:3

خداوند همه لبهای چاپلوس رامنقطع خواهد ساخت، و هر زبانی را که سخنان تکبرآمیز بگوید.

مزامیر 31:22

و اما من درحیرت خود گفتم که از نظر تو منقطع شدهام. لیکن چون نزد تو فریاد کردم آواز تضرع مرا شنیدی.

مزامیر 62:9

البته بنی آدم بطالتاند و بنی بشر دروغ. در ترازو بالا میروندزیرا جمیع از بطالت سبکترند.

رومیان 3:4

حاشا! بلکه خدا راستگو باشد و هر انسان دروغگو، چنانکه مکتوب است: «تا اینکه درسخنان خود مصدق شوی و در داوری خودغالب آیی.»

۱سموئیل 27:1

و داود در دل خود گفت: «الحال روزی بهدست شاول هلاک خواهم شد. چیزی برای من از این بهتر نیست که به زمین فلسطینیان فرار کنم، و شاول از جستجوی من درتمامی حدود اسرائیل مایوس شود. پس از دست او نجات خواهم یافت.»