یونس 2:4 - Persian Old Version

⁴ و من گفتم از پیش چشم توانداخته شدم. لیکن هیکل قدس تو را باز خواهم دید.

هزارۀ نو

⁴ گفتم: ”از چشم تو افتادم. چگونه دیگر‌بار بر قُدس تو خواهم نگریست؟“

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

⁴ به خود گفتم که مرا از نظر خود دور انداخته‌ای و دیگر نمی‌توانم خانهٔ مقدّست را ببینم.

مژده برای عصر جدید

⁴ خیال کردم که از پیشگاه تو رانده شده‌ام و دیگر عبادتگاه مقدّس تو را نخواهم دید.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁴ خیال کردم که از پیشگاه تو رانده شده‌ام و دیگر معبد مقدّس تو را نخواهم دید.

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

⁴ و گفتم: ”از چشم تو افتادم. لیکن معبد قُدس تو را باز خواهم دید.“

یونس 2:4 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

۱پادشاهان 8:42

زیراکه آوازه اسم عظیمت و دست قویت و بازوی دراز تو را خواهند شنید، پس چون بیاید و به سوی این خانه دعا نماید،

۱پادشاهان 8:48

و در زمین دشمنانی که ایشان را به اسیری برده باشند به تمامی دل و به تمامی جان خود به تو بازگشت نمایند، و به سوی زمینی که به پدران ایشان دادهای و شهری که برگزیده و خانهای که برای اسم تو بنا کردهام، نزد تو دعا نمایند،

۱پادشاهان 9:7

آنگاه اسرائیل را ازروی زمینی که به ایشان دادم منقطع خواهم ساخت، و این خانه را که به جهت اسم خودتقدیس نمودم از حضور خویش دور خواهمانداخت، و اسرائیل در میان جمیع قومهاضربالمثل و مضحکه خواهد شد.

۲تواریخ 6:38

و در زمین اسیری خویش که ایشان را به آن به اسیری برده باشند، به تمامی دل وتمامی جان خود به تو بازگشت نمایند، و به سوی زمینی که به پدران ایشان دادهای و شهری که برگزیدهای و خانهای که برای اسم تو بنا کردهام دعا نمایند،

مزامیر 31:22

و اما من درحیرت خود گفتم که از نظر تو منقطع شدهام. لیکن چون نزد تو فریاد کردم آواز تضرع مرا شنیدی.

مزامیر 42:8

در روز خداوندرحمت خود را خواهد فرمود. و در شب سرود اوبا من خواهد بود و دعا نزد خدای حیات من.

مزامیر 5:7

و اما من از کثرت رحمت تو به خانه ات داخل خواهم شد، و از ترس تو بسوی هیکل قدس تو عبادت خواهم نمود.

مزامیر 88:6

مرا در هاویه اسفل گذاشتهای، در ظلمت درژرفیها.

مزامیر 88:7

خشم تو بر من سنگین شده است و به همه امواج خود مرا مبتلا ساختهای، سلاه.

اِشعیا 38:17

اینک تلخی سخت من باعث سلامتی من شد. از راه لطف جانم را از چاه هلاکت برآوردی زیرا که تمامی گناهانم را به پشت سر خود انداختی.

اِشعیا 49:14

اما صهیون میگوید: «یهوه مرا ترک نموده و خداوند مرا فراموش کرده است.»

اِرمیا 15:1

و خداوند مرا گفت: «اگرچه هم موسی و سموئیل به حضور من میایستادندجان من به این قوم مایل نمی شد. ایشان را ازحضور من دور انداز تا بیرون روند.

اِرمیا 7:15

و شما را از حضورخود خواهم راند به نوعی که جمیع برادران شما یعنی تمام ذریت افرایم را راندم.

سوگنامه 3:54

آبها از سر من گذشت پس گفتم: منقطع شدم.

حزقیال 37:11

و اومرا گفت: «ای پسر انسان این استخوانها تمامی خاندان اسرائیل میباشند. اینک ایشان میگویند: استخوانهای ما خشک شد و امید ما ضایع گردیدو خودمان منقطع گشتیم.

دانیال 6:10

بنابراین داریوش پادشاه نوشته وفرمان را امضا نمود.

یونس 2:7

چون جان من در اندرونم بیتاب شد، خداوند را بیاد آوردم و دعای من نزدتو به هیکل قدست رسید.