اِشعیا 40:7 - Persian Old Version

⁷ گیاه خشک و گلش پژمرده میشود زیرا نفخه خداوند بر آن دمیده میشود. البته مردمان گیاه هستند.

هزارۀ نو

⁷ علف می‌خشکد و گل می‌پژمُرَد، زیرا که دَم خداوند بر آن دمیده می‌شود. براستی که مردمان علفند!

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

⁷ وقتی خدا می‌دمد علف خشک می‌شود و گل پژمرده. بله، انسان مانند علف از بین می‌رود.

مژده برای عصر جدید

⁷ وقتی به ارادهٔ خداوند باد بر آنها می‌وزد، علفها پژمرده و گُلها خشک می‌شوند. انسان مثل گیاه زودگذر است

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁷ وقتی به ارادۀ خداوند باد بر آن‌ها بوزد، علف‌ها پژمرده و گُل‌ها خشک می‌شوند. انسان مثل گیاه زودگذر است.

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

⁷ گیاه خشک و گلش پژمرده می‌شود، زیرا نفس خداوند بر آن دمیده می‌شود. به یقین مردمان گیاه هستند.

اِشعیا 40:7 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

ایّوب 14:2

مثل گل میروید و بریده میشود. و مثل سایه میگریزد و نمی ماند.

ایّوب 4:9

از نفخه خدا هلاک میشوندو از باد غضب او تباه میگردند.

ایّوب 41:21

از نفس او اخگرها افروخته میشود و از دهانش شعله بیرون میآید.

مزامیر 102:4

دل من مثل گیاه زده شده و خشک گردیده است زیراخوردن غذای خود را فراموش میکنم.

مزامیر 103:15

واما انسان، ایام او مثل گیاه است، مثل گل صحراهمچنان میشکفد.

مزامیر 103:16

زیرا که باد بر آن میوزد ونابود میگردد و مکانش دیگر آن را نمی شناسد.

مزامیر 90:5

مثل سیلاب ایشان را رفتهای و مثل خواب شدهاند. بامدادان مثل گیاهی که میروید.

مزامیر 90:6

بامدادان میشکفد و میروید. شامگاهان بریده و پژمرده میشود.

اِشعیا 11:4

بلکه مسکینان را به عدالت داوری خواهد کرد و به جهت مظلومان زمین براستی حکم خواهد نمود. و جهان را به عصای دهان خویش زده، شریران رابه نفخه لبهای خود خواهد کشت.

اِشعیا 37:27

از این جهت ساکنان آنها کم قوت بوده، ترسان و خجل شدند. مثل علف صحرا وگیاه سبز و علف پشت بام و مثل مزرعه قبل از نموکردنش گردیدند.

اِشعیا 40:24

هنوز غرس نشده و کاشته نگردیدهاند و تنه آنها هنوز در زمین ریشه نزده است، که فقط بر آنها میدمد و پژمرده میشوند وگرد باد آنها را مثل کاه میرباید.

اِشعیا 51:12

من هستم، من که شما را تسلی میدهم. پس تو کیستی که از انسانی که میمیرد میترسی و ازپسر آدم که مثل گیاه خواهد گردید.

حَجَّی 1:9

منتظر بسیار بودید و اینک کم شد و چون آن رابه خانه آوردید من بر آن دمیدم. یهوه صبایوت میپرسد که سبب این چیست؟ سبب این است که خانه من خراب میماند و هرکدام از شما به خانه خویش میشتابید.

یعقوب 1:10

و دولتمند از مسکنت خود، زیرا مثل گل علف در گذر است.

یعقوب 1:11

از آنرو که آفتاب باگرمی طلوع کرده، علف را خشکانید و گلش به زیر افتاده، حسن صورتش زایل شد. به همینطورشخص دولتمند نیز در راههای خود، پژمرده خواهد گردید.