پیدایش 19:17 - Persian Old Version

¹⁷ وواقع شد چون ایشان را بیرون آورده بودند که یکی به وی گفت: «جان خود را دریاب و از عقب منگر، و در تمام وادی مایست، بلکه به کوه بگریز، مبادا هلاک شوی.»

هزارۀ نو

¹⁷ و چون ایشان را بیرون می‌آوردند، یکی از آن دو گفت: «برای حفظ جان خود بگریزید! به پشت سر منگرید، و در هیچ کجای وادی مایستید! بلکه به کوه‌ها بگریزید، مبادا هلاک شوید!»

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹⁷ یکی از آن دو مرد به لوط گفت: «برای نجات جان خود فرار کنید و به پشت سر هم نگاه نکنید. به کوهستان بروید، چون اگر در دشت بمانید مرگتان حتمی است.»

مژده برای عصر جدید

¹⁷ یكی از فرشته‌ها گفت‌: «به‌خاطر حفظ‌ جان‌ خودتان ‌فرار كنید و پشت ‌سر خود را نگاه‌ نكنید و در دشت‌ نایستید بلكه ‌به‌ كوهها فرار كنید تا هلاک‌ نشوید.»

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹⁷ یکی از فرشته‌ها گفت‌: «به‌خاطر حفظ‌ جان‌ خودتان، ‌فرار کنید و پشت ‌سر خود را نگاه‌ نکنید و در دشت‌ نایستید، بلکه ‌به‌ کوه‌ها فرار کنید تا هلاک‌ نشوید.»

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹⁷ و واقع شد چون ایشان را بیرون آورده بودند که یکی به او گفت: «جان خود را دریاب و از عقب منگر و در تمام وادی مایست، بلکه به کوه بگریز، مبادا هلاک شوی.»

پیدایش 19:17 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

پیدایش 13:10

آنگاه لوط چشمان خود را برافراشت، وتمام وادی اردن را بدید که همهاش مانند باغ خداوند و زمین مصر، به طرف صوغر، سیراب بود، قبل از آنکه خداوند سدوم و عموره راخراب سازد.

پیدایش 14:10

و وادی سدیم پر از چاههای قیربود. پس ملوک سدوم و عموره گریخته، در آنجاافتادند و باقیان به کوه فرار کردند.

پیدایش 18:22

آنگاه آن مردان از آنجابسوی سدوم متوجه شده، برفتند. و ابراهیم درحضور خداوند هنوز ایستاده بود.

پیدایش 19:18

لوط بدیشان گفت: «ای آقاچنین مباد!

پیدایش 19:22

بدان جابزودی فرار کن، زیرا که تا تو بدانجا نرسی، هیچ نمی توانم کرد.» از این سبب آن شهر مسمی به صوغر شد.

پیدایش 19:26

اما زن او، از عقب خودنگریسته، ستونی از نمک گردید.

پیدایش 19:30

و لوط از صوغر برآمد و با دو دختر خوددر کوه ساکن شد زیرا ترسید که در صوغر بماند. پس با دو دختر خود در مغاره سکنی گرفت.

۱پادشاهان 1:12

پس حال بیا تو را مشورت دهم تا جان خود و جان پسرت، سلیمان را برهانی.

۱پادشاهان 19:3

و چون این رافهمید، برخاست و به جهت جان خود روانه شده، به بئرشبع که در یهوداست آمد و خادم خود را درآنجا واگذاشت.

مزامیر 121:1

چشمان خود را به سوی کوههابرمی افرازم، که از آنجا اعانت من میآید. [*ترجمه درست این آیه اینست: «چشمان خودرا بسوی کوهها برمی افرازم. اعانت من از کجا میآید؟» ]

اِرمیا 48:6

بگریزید و جانهای خود را برهانید و مثل درخت عرعر در بیابان باشید.

اعداد 16:26

و جماعت راخطاب کرده، گفت: «از نزد خیمه های این مردمان شریر دور شوید، و چیزی را که از آن ایشان است لمس منمایید، مبادا در همه گناهان ایشان هلاک شوید.»

مَتّی 3:7

پس چون بسیاری از فریسیان و صدوقیان رادید که بجهت تعمید وی میآیند، بدیشان گفت: «ای افعیزادگان، که شما را اعلام کرد که از غضب آینده بگریزید؟

لوقا 12:23

جان از خوراک و بدن از پوشاک بهتر است.

لوقا 9:62

عیسی وی را گفت: «کسیکه دست را به شخم زدن دراز کرده از پشت سر نظر کند، شایسته ملکوت خدا نمی باشد.»

عبرانیان 2:3

پس ما چگونه رستگار گردیم اگر از چنین نجاتی عظیم غافل باشیم؟ که در ابتدا تکلم به آن از خداوند بود و بعدکسانی که شنیدند، بر ما ثابت گردانیدند؛

۱سموئیل 19:11

و شاول قاصدان به خانه داود فرستاد تا آن را نگاهبانی نمایند و در صبح او را بکشند. امامیکال، زن داود، او را خبر داده، گفت: «اگر امشب جان خود را خلاص نکنی، فردا کشته خواهی شد.»