پیدایش 1:24 - Persian Old Version

²⁴ و خدا گفت: «زمین، جانوران را موافق اجناس آنها بیرون آورد، بهایم و حشرات وحیوانات زمین به اجناس آنها.» و چنین شد.

هزارۀ نو

²⁴ و خدا گفت: «زمین جانداران را بر حسب گونه‌هایشان بر آوَرَد، چارپایان و خزندگان و وحوش زمین را، بر حسب گونه‌هایشان.» و چنین شد.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

²⁴ سپس خدا فرمود: «زمین، انواع حیوانات را که هر یک نوع خود را تولید می‌کنند، به وجود آورد: چارپایان، خزندگان و جانوران وحشی را.» و چنین شد.

مژده برای عصر جدید

²⁴ بعد از آن‌، خدا فرمود: «زمین ‌همه‌ نوع‌ حیوانات به وجود آورد، اهلی و وحشی‌، بزرگ‌ و كوچک‌» و چنین ‌شد.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

²⁴ بعدازآن، خدا گفت: «زمین ‌همه‌ نوع‌ حیوانات به‌وجود آوَرَد، خزندگان و چهارپایان، اهلی و وحشی.» و چنین ‌شد.

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

²⁴ و خدا گفت: «زمین، جانوران را موافق جنسهای آنها بیرون آورد، چارپایان و خزندگان و وحوش زمین به جنسهای آنها.» و چنین شد.

پیدایش 1:24 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

پیدایش 1:23

و شام بود و صبح بود، روزی پنجم.

پیدایش 2:19

و خداوند خدا هر حیوان صحرا و هر پرنده آسمان را از زمین سرشت و نزدآدم آورد تا ببیند که چه نام خواهد نهاد و آنچه آدم هر ذی حیات را خواند، همان نام او شد.

پیدایش 6:20

از پرندگان به اجناس آنها، و از بهایم به اجناس آنها، و از همه حشرات زمین به اجناس آنها، دودو از همه نزدتو آیند تا زنده نگاه داری.

پیدایش 7:14

ایشان و همه حیوانات به اجناس آنها، و همه بهایم به اجناس آنها، و همه حشراتی که بر زمین میخزند به اجناس آنها، و همه پرندگان به اجناس آنها، همه مرغان و همه بالداران.

پیدایش 8:19

و همه حیوانات و همه حشرات و همه پرندگان، و هرچه بر زمین حرکت میکند، به اجناس آنها، از کشتی به در شدند.

ایّوب 39:1

«آیا وقت زاییدن بز کوهی را میدانی؟ یا زمان وضع حمل آهو را نشان میدهی؟

ایّوب 39:19

«آیا تو اسب را قوت داده و گردن او را به یال ملبس گردانیدهای؟

ایّوب 39:5

کیست که خر وحشی را رهاکرده، آزاد ساخت. و کیست که بندهای گورخر راباز نمود.

ایّوب 39:9

آیا گاو وحشی راضی شود که تو را خدمت نماید، یا نزد آخور تو منزل گیرد؟

ایّوب 40:15

اینک بهیموت که او را باتو آفریدهام که علف را مثل گاو میخورد،

مزامیر 104:18

کوههای بلند برای بزهای کوهی و صخره هابرای یربوع ملجاء است.

مزامیر 104:23

انسان برای عمل خود بیرون میآید و به جهت شغل خویش تا شامگاه.

مزامیر 148:10

ای وحوش و جمیع بهایم وحشرات و مرغان بالدار.