خروج 30:20 - Persian Old Version

²⁰ هنگامی که به خیمه اجتماع داخل شوند، به آب بشویند، مبادا بمیرند. و وقتی که برای خدمت کردن و سوزانیدن قربانی های آتشین بجهت خداوند به مذبح نزدیک آیند،

هزارۀ نو

²⁰ وقتی به خیمۀ ملاقات داخل می‌شوند، با این آب شستشو کنند تا نمیرند، نیز آنگاه که برای خدمت به مذبح نزدیک می‌آیند تا هدیۀ اختصاصی به خداوند تقدیم کنند.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

²⁰ وقتی آنها می‌خواهند به خیمه ملاقات وارد شوند و نیز وقتی بر مذبح، هدیهٔ مخصوص به من تقدیم می‌کنند، باید با این آب شستشو کنند تا نمیرند.

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

²⁰ هنگامی که به خيمه اجتماع داخل شوند، به آب بشويند، مبادا بميرند. و وقتی که برای خدمت کردن و سوزانيدن قربانی‌های آتشين به جهت خداوند به قربانگاه نزديک آيند،

خروج 30:20 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

۱تواریخ 13:10

و خشم خداوند بر عُزّا افروخته شده، او را زد از آن جهت که دست خود را به تابوت دراز کرد و در آنجا به حضور خدا مرد.

مزامیر 89:7

خدا بینهایت مهیب است در جماعت مقدسان و ترسناک است بر آنانی که گرداگرد او هستند.

خروج 12:15

هفت روز نان فطیر خورید، در روز اول خمیرمایه را از خانه های خود بیرون کنید، زیرا هرکه از روز نخستین تا روز هفتمین چیزی خمیرشده بخورد، آن شخص از اسرائیل منقطع گردد.

خروج 30:19

و هارون وپسرانش دست و پای خود را از آن بشویند.

خروج 30:21

آنگاه دست و پای خود را بشویند، مبادا بمیرند. و این برای ایشان، یعنی برای او و ذریتش، نسلا بعدنسل فریضه ابدی باشد.»

خروج 40:31

و موسی و هارون وپسرانش دست و پای خود را در آن شستند.

لاویان 16:4

و پیراهن کتان مقدس را بپوشد، و زیر جامه کتان بر بدنش باشد، و به کمربند کتان بسته شود، و به عمامه کتان معمم باشد. اینها رخت مقدس است. پس بدن خود را به آب غسل داده، آنها را بپوشد.

لاویان 8:6

پس موسی هارون و پسرانش را نزدیک آورد، و ایشان را به آب غسل داد.

اعمال رسولان 5:10

در ساعت پیش قدمهای او افتاده، جان بداد و جوانان داخل شده، او را مرده یافتند. پس بیرون برده، به پهلوی شوهرش دفن کردند.

اعمال رسولان 5:5

حنانیا چون این سخنان راشنید افتاده، جان بداد و خوفی شدید بر همه شنوندگان این چیزها مستولی گشت.

۱سموئیل 6:19

و مردمان بیت شمس را زد، زیرا که به تابوت خداوند نگریستند، پس پنجاه هزار وهفتاد نفر از قوم را زد و قوم ماتم گرفتند، چونکه خداوند خلق را به بلای عظیم مبتلا ساخته بود.