خروج 14:24 - Persian Old Version

²⁴ ودر پاس سحری واقع شد که خداوند بر اردوی مصریان از ستون آتش و ابر نظر انداخت، واردوی مصریان را آشفته کرد.

هزارۀ نو

²⁴ و اما در آخرین پاس شب، خداوند از ستون آتش و ابر بر اردوی مصر نظر افکند و آن را آشفته کرد.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

²⁴ در سپیده دم، خداوند از میان ابر و آتش بر لشکر مصر نظر انداخت و آنها را آشفته کرد.

مژده برای عصر جدید

²⁴ در وقت سحر خداوند از میان ستون آتش و ابر بر مصریان نگاه کرد و آنها را وحشت‌زده نمود.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

²⁴ در وقت سحر خداوند از میان ستون آتش و ابر بر مصریان نگاه کرد و آن‌ها را به وحشت‌ انداخت.

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

²⁴ و در پاس زمان سحر واقع شد که خداوند بر اردوی مصريان از ستون آتش و ابر نظر انداخت و اردوی مصريان را آشفته کرد.

خروج 14:24 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

ایّوب 22:13

و تو میگویی خداچه میداند و آیا از تاریکی غلیظ داوری تواندنمود؟

ایّوب 34:20

درلحظهای در نصف شب میمیرند. قوم مشوش شده، میگذرند، و زورآوران بیواسطه دست انسان هلاک میشوند.

ایّوب 34:29

چون او آرامی دهدکیست که در اضطراب اندازد، و چون روی خودرا بپوشاند کیست که او را تواند دید. خواه به امتی خواه به انسانی مساوی است،

ایّوب 40:12

بر هرکه متکبر است نظر کن و اورا ذلیل بساز. و شریران را در جای ایشان پایمال کن.

مزامیر 104:32

که به زمین نگاه میکند و آن میلرزد. کوهها را لمس میکند، پس آتش فشان میشوند.

مزامیر 48:5

ایشان چون دیدندمتعجب گردیدند. و در حیرت افتاده، فرار کردند.

مزامیر 78:14

و ایشان را درروز به ابر راهنمایی کرد و تمامی شب به نورآتش.

مزامیر 90:4

زیرا که هزار سال در نظر تو مثل دیروزاست که گذشته باشد و مثل پاسی از شب.

خروج 13:21

و خداوند در روز، پیش روی قوم در ستون ابر میرفت تا راه را به ایشان دلالت کند، و شبانگاه در ستون آتش، تا ایشان را روشنایی بخشد، و روز و شب راه روند.

خروج 14:25

و چرخهای ارابه های ایشان را بیرون کرد، تا آنها را به سنگینی برانند و مصریان گفتند: «از حضور بنیاسرائیل بگریزیم! زیرا خداوند برای ایشان با مصریان جنگ میکند.»

عاموس نبی 9:4

و اگر پیش دشمنان خود به اسیری روند شمشیر را در آنجاامر خواهم فرمود تا ایشان را بکشد و نظر خود رابر ایشان برای بدی خواهم داشت و نه برای نیکویی.

۱سموئیل 11:11

و در فردای آن روز شاول قوم را به سه فرقه تقسیم نمود و ایشان در پاس صبح به میان لشکرگاه آمده، عمونیان را تا گرم شدن آفتاب میزدند، و باقی ماندگان پراکنده شدند به حدی که دو نفر از ایشان در یک جا نماندند.