۱تواریخ 15:26 - Persian Old Version

²⁶ و چون خدا لاويان را که تابوت عهد خداوند را برمي داشتند اعانت کرد، ايشان هفت گاو و هفت قوچ ذبح کردند.

هزارۀ نو

²⁶ از آنجا که خدا به لاویانی که صندوق عهد خداوند را می‌بردند یاری رسانید، ایشان هفت گاو نر و هفت قوچ قربانی کردند.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

²⁶ آنها هفت گاو و هفت قوچ قربانی کردند، زیرا خدا لاویان را کمک کرد تا صندوق عهد را بتوانند حمل کنند.

مژده برای عصر جدید

²⁶ چون خداوند لاویانی که صندوق پیمان را حمل می‌کردند کمک کرد، ایشان هفت گاو و هفت قوچ قربانی کردند.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

²⁶ و چون خداوند به لاویانی که صندوق پیمان خداوند را حمل می‌کردند کمک کرد، ایشان هفت گاو و هفت قوچ قربانی کردند.

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

²⁶ و چون خدا لاويان را که صندوق عهد خداوند را برمی داشتند یاری کرد، ايشان هفت گاو و هفت قوچ قربانی نمودند.

۱تواریخ 15:26 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

۲سموئیل 6:13

و چون بردارندگان تابوت خداوند شش قدم رفته بودند، گاوان و پرواریهاذبح نمود.

۱تواریخ 29:14

ليکن من کيستم و قوم من کيستند که قابليت داشته باشيم که به خوشي دل اينطور هدايا بياوريم؟ زيرا که همه اين چيزها از آن تو است و از دست تو به تو داده ايم.

ایّوب 42:8

پس حال هفت گوساله وهفت قوچ برای خود بگیرید و نزد بنده من ایوب رفته، قربانی سوختنی به جهت خویشتن بگذرانید و بندهام ایوب به جهت شما دعا خواهدنمود، زیرا که او را مستجاب خواهم فرمود، مباداپاداش حماقت شما را به شما برسانم چونکه درباره من آنچه راست است مثل بندهام ایوب نگفتید.»

حزقیال 45:23

و در هفت روز عید، یعنی در هر روزاز آن هفت روز، هفت گاو و هفت قوچ بیعیب به جهت قربانی سوختنی برای خداوند و هر روزیک بز نر به جهت قربانی گناه بگذارند.

اعداد 23:29

بلعام به بالاق گفت: «در اینجا برای من هفت مذبح بساز و هفت گاو و هفت قوچ از برایم دراینجا حاضر کن.»

اعداد 29:32

«و در روز هفتم، هفت گاو جوان و دو قوچ و چهارده بره نرینه یک ساله بیعیب.

اعمال رسولان 26:22

اما از خدا اعانت یافته، تا امروزباقی ماندم و خرد و بزرگ را اعلام مینمایم وحرفی نمی گویم، جز آنچه انبیا و موسی گفتند که میبایست واقع شود،

۲قرنتیان 2:16

امااینها را عطر موت، الی موت و آنها را عطر حیات الی حیات. و برای این امور کیست که کافی باشد؟

۲قرنتیان 3:5

نه آنکه کافی باشیم که چیزی را به خود تفکر کنیم که گویا از ما باشد، بلکه کفایت مااز خداست.

۱سموئیل 7:12

و سموئیل سنگی گرفته، آن را میان مصفه وسن برپا داشت و آن را ابن عزر نامیده، گفت: «تابحال خداوند ما را اعانت نموده است.»