3 سهبارهت به ڕۆڵهكهی كه بهگوێرهی جهسته له نهوهی داوید پهیدابوو،
3 سەبارەت بە کوڕەکەی کە بە جەستە لە نەوەی داود بوو،
من فهرمانی پهروهردگارتان پێ ڕادهگهیهنم: پێی وتم: “تۆ ڕۆڵهی منی، من ئهمڕۆ بوومه باوكت.
ئهمه پهرتووكی ڕهچهڵهكی ئیشۆعی مهسیح، ڕۆڵهی داوید، ڕۆڵهی ئهوڕاههمه:
یاقوو باوكی یۆسپی مێردی مهریهمه، وا ئیشۆعی لێبوو، كه به مهسیح ناودهبردرێت.
ئیشهی باوكی داویدی پاشا بوو. داوید باوكی شلیمون بوو لهو ژنهی هی ئوورییا بوو،
كۆمهڵانهكه ههموو سهرسام بوون و وتیان: “دهبێ ئهمه ڕۆڵهی داوید بێت؟”
ژنێكی كهنعانی خهڵكی ئهو دهڤهره، دهرچوو و هاواری بۆ كرد و دهیووت: “گهورهم، ڕۆڵهی داوید، بهزهییت پێمدا بێتهوه! كچهكهم زۆر بهخراپی شێت بووه”.
بهڵام ئیشۆع بێدهنگ بوو. جا كاهینانی باڵا وهڵامی دایهوه وپێی وت: “سوێندت دهدهم به خودای زیندوو، پێمان بڵێ، تۆ مهسیحهكهی، ڕۆڵهی خودا؟”.
پشتی به خودا بهست، با ئێستا ڕزگاری بكات، ئهگهر ئهمی دهوێت! چونكه وتی: من ڕۆڵهی خودام!”.
دهنگێكیش له ئاسمانانهوه فهرمووی: “ئهمهیه ڕۆڵهی خۆشهویستم، كه پێی دڵشادم”.
كه ئیشۆع بهوێدا دهڕۆیشت، دوو نابینا دوای كهوتن، هاواریان دهكرد و دهیانووت: “بهزهییت پێماندا بێتهوه ڕۆڵهی داوید!”.
فریشتهكه وهڵامی دایهوه و پێی فهرموو: “ڕووحی پارسا دێته سهرت و هێزی ههرهبهرز سایهت دهبێت. بۆیه ئهو پارسایهی لێت دهبێت به ڕۆڵهی خودا ناودهبردرێت.
شاخی ڕزگاریمانی ههستاندهوه، له ماڵی داویدی ڕۆڵهی،
وشهكهش بووه جهسته و له نێوماندا نیشتهجێ بوو. شكۆی ئهومان بینی، وهک شكۆی تاقانهیهک له باوكهوه، پڕ له بهخشش و ڕهوا.
خۆم بینیم و گهواهیم دا كه ئهمه ڕۆڵهی خودایه”.
نهتنیئێل وهڵامی دایهوه و پێی وت: “ڕابی، تۆ ڕۆڵهی خودایت! تۆ پاشای ئیسڕائیلیت!”
من و باوک یهكین”.
چۆن ئهوهی كه باوک پارسای كردووه و بۆ جیهانی ناردووه دهڵێن: كفر دهكات، چونكه وتم: ڕۆڵهی خودام؟
تۆما وهڵامی دایهوه و پێی وت: “ئهی پهروهردگار و خوداوهندم!”
بهڵام ئهمانهی نووسراون تاكو باوهڕ بهێنن كه ئیشۆع مهسیحه، ڕۆڵهی خودایه، تاكو به باوهڕهێنان به ناوی ئهو ژیانتان ههبێت.
ڕهوا ڕهواتان پێ دهڵێم: كاتێک دێت كه ئێستایه، كاتێک مردووان دهنگی ڕۆڵهی خودا دهبیستن، گوێگرانیش دهژین.
ئایا سیپارهكه نافهرمووێت، مهسیح له ڕهچهڵهكی داوید و له بێتلخمهوه دێت، گوندهكهی داویدی لێبوو؟”
ئهویش كه پێغهمبهر بوو، دهیزانی خودا به سوێند، سوێندی بۆ خواردووه كه له بهرههمی پشتی ئهو بهپێی جهسته مهسیح لهسهر تهختهكهی دادهنیشێت.
خوداوهندی ئهوڕاههم و ئسخهق و یاقوو، خوداوهندی باوكانمان، ئیشۆعی ڕۆڵهی خۆی شكۆدار كرد، ئهوهی ئێوه ڕادهستتان كرد و لهبهردهم پیڵاتوس نكۆڵیتان لێكرد، كه بڕیاری دابوو بهریبدات.
كاتێ به ڕێگاوه بوون، گهیشتنه سهر ئاوێک، خهساوهكه وتی: “ئهوه ئاوه، چی ڕێم لێ دهگرێت عهماد بكرێم؟”
یهكسهر له كهنیشتهكاندا بانگهوازی مهسیحی كرد، كه “ئهمه ڕۆڵهی خودایه”.
چونكه خودا، ئهوهی به ڕووحم دهیپهرستم له موژدهی ڕۆڵهكهیدا، گهواهیدهری منه چۆن بێ بڕانهوه یادتان دهكهم و
ئیتر چی بڵێین، ئهوڕاههمی باوكمان بهگوێرهی جهسته چی پهیداكرد؟
خۆزگه خۆم نهفرهتم لێ بكرابایه و له مهسیح بێبهش بوومایه، له پێناوی برایانم، خزمانم بهگوێرهی جهسته،
باوكانیش هی ئهوانن و مهسیحیش بهگوێرهی جهسته لهوانهوه هاتووه، ئهوهی له سهرووی ههمووانه، تاههتایه خوداوهندێكی پیرۆزه! ئامین.
خودا سهرڕاسته، ئهوهی بههۆیهوه بۆ هاوبهشی كردنی ڕۆڵهكهی بانگكراون، ئیشۆعی مهسیحی پهروهردگارمان.
بڕواننه ئیسڕائیل كه بهگوێرهی جهستهیه: ئایا ئهوانهی قوربانی دهخۆن له قوربانگادا هاوبهش نین؟
بهڵام كه پڕی زهمانه داهات، خودا ڕۆڵهی خۆی نارد، له كچێک لهدایكبوو، له سایهی تهورات لهدایكبوو،
بۆ چاوهڕوانیی ڕۆڵهكهی له ئاسمان، ئهوهی لهنێو مردووان ههستاندیهوه، ئیشۆع، ئهوهی له تووڕهیی داهاتوو دهربازمان دهكات.
چونكه خودا یهكه و یهک نێوانگر لهنێوان خودا و مرۆڤدایه، ئیشۆعی مهسیحی مرۆڤ،
به دانپیانانی گشتی، نهێنیی خوداناسی مهزنه: خودا له لهشدا دهركهوت، له ڕووحدا پاكانهی كرا، لهلایهن فریشتهكانهوه بینرا، لهنێو نهتهوهكان ڕاگهیهندرا، له جیهاندا باوهڕی پێ هێنرا، له شكۆمهندی بهرزكرایهوه.
یادی ئیشۆعی مهسیح بكه، ههستاوهی نێو مردووان، له نهوهی داویده، بهگوێرهی ئینجیلهكهم،
ئهوهی بینیمان و بیستمان پێتانی ڕادهگهیێنین، تاكو ئێوهش لهگهڵمان هاوبهشیتان ههبێت. هاوبهشی ئێمهش لهگهڵ باوک و ڕۆڵهكهیهتی، ئیشۆعی مهسیح.
ئهمهش ڕاسپاردهكهیهتی: باوهڕمان به ناوی ئیشۆعی مهسیحی ڕۆڵهكهی ههبێت و یهكتریمان خۆشبووێ، وهک ڕایسپاردووین.
ئهوهی گوناه بكات له ئیبلیسه، چونكه ئیبلیس له سهرهتاوه گوناهی كردهوه. ڕۆڵهی خودا بۆ ئهمه دهركهوت، تاكو كارهكانی ئیبلیس ههڵبوهشێنێهوه.
ئهوهی دان بنێت كهوا ئیشۆع ڕۆڵهی خودایه، خودا لهودا جێگیر دهبێت و ئهویش له خودا.
ههر كهسێک باوهڕی ههبێت كه ئیشۆع مهسیحهكهیه، ئهوه له خوداوه لهدایكبووه. ههر كهسێک باوكهكهی خۆشبووێ، ئهوهشی خۆشدهوێت كه لێی لهدایكبووه.
دهشزانین كهوا ڕۆڵهی خودا هات و چاوی كردینهوه تاكو ڕهوا بناسین. ئێمهش له ڕهواداین، له ڕۆڵهكهی، ئیشۆعی مهسیح. ئهو خوداوهندی ڕاستهقینه و ژیانی جاویدانیه.
كێیه جیهان دهبهزێنێت؟ تهنها ئهو كهسهی باوهڕی ههیه كه ئیشۆع ڕۆڵهی خودایه.
چهواشهكاری زۆر هاتوونهته جیهان و دان نانێن ئیشۆعی مهسیح له جهستهدا هاتووه. ئهمانه چهواشهكار و دژه مهسیحن.
بۆ فریشتهی وارگهی تیئۆتیڕا، بنووسه: “ڕۆڵهی خودا، ئهوهی چاوهكانی وهک گڕی ئاگره و پێیهكانی وهک مسی خاوێنه، دهفهرمووێ: