9 ئینجا فهرمووی: “ئهوهی دوو گویێ ههیه بۆ بیستن با ببیستێت!”
9 ئینجا فەرمووی: «ئەوەی گوێی هەیە بۆ بیستن، با ببیستێت!»
ئهوهی دوو گویێ ههیه بۆ بیستن با ببیستێت!
ئهوهی دوو گوێی ههیه بۆ بیستن، با ببیستێت!”
ئینجا كۆمهڵانهكهی بانگكرد و پێی فهرموون: “گوێ بگرن و تێبگهن.
كاتێ به تهنها بوو، ئهوانهی له دهوروپشتی بوون لهگهڵ دوازدهكه، دهربارهی پهندكه لێیان پرسی.
“گوێبگرن! تۆودهر چوو تۆو بكات.
ههندێكیش كهوته نێو زهوییهكی باش، سهوز بوو، گهشهی كرد و بهرههمیان دا، یهک به سی و یهک به شهست و یهک به سهد”.
ئهوهی دوو گوێی ههیه بۆ بیستن با ببیستێت”.
كهواته ئاگاداربن چۆن گوێ دهگرن. چونكه ئهوهی ههیهتی پێی دهدرێت، ئهوهش كه نییهتی، تهنانهت چی وادهزانێت ههیهتی لێی دهسهنرێتهوه”.
ئهوهی گوێی ههیه، با ببیستێت ڕووح چی بۆ وارگهكان دهفهرمووێ. ئهوهی سهربكهوێت مهرگی دووهم ئازاری نادات”.
ئهوهی گوێی ههیه، با ببیستێت ڕووح چی بۆ وارگهكان دهفهرمووێ. ئهوهی سهربكهوێت دهیدهمێ له درهختی ژیان بخوات، ئهوهی له ناوهڕاستی بهههشتی خودادایه”.
ئهوهی گوێی ههیه، با ببیستێت ڕووح چی بۆ وارگهكان دهفهرمووێ”.