10 ئینجا پێیان وت: “ئهی چۆن چاوت كرایهوه؟”
10 ئینجا لێیان پرسی: «ئەی چۆن چاوت کرایەوە؟»
شهو دهخهوێت و ڕۆژ ههڵدهستێت، تۆوهكه سهر دهردهكات و گهشه دهكات، ئهویش نازانێت چۆن دهبێت.
نیقادیمۆس وتی: “چۆن شتی وا دهبێت؟”
دوای ئهمه ئیشۆع چووه ئهوبهری دهریای گلیلا، كه دهریای تهبهریهیه،
وهڵامی دایهوه و وتی: “كابرایهک پێی دهووترێ ئیشۆع، قوڕی گرتهوه و چاومی سواخ دا، پێی فهرمووم: بڕۆ له گۆمی شیلۆیا خۆت بشۆ. منیش ڕۆیشتم، شۆردم و بینیم”.
پهڕیشییهكانیش لێیان پرسی چۆن بینیت. پێی وتن: “قوڕی خسته سهر چاوم، منیش شوشتم و وا دهبینم”.
بهڵام نازانین ئێستا چۆن دهبینێت، یان نازانین كێ چاوی كردووهتهوه. خۆی بهتهمهنه، پرسی لێ بكهن، با باسی خۆی بكات”.
پێیان وت: “چی لێ كردیت؟ چۆن چاوی تۆی كردهوه؟”
ههندێک وتیان: “خۆیهتی”. ههندێكی دیكه وتیان: “لهو دهچێت”. بهڵام ئهو وتی: “من ئهوم”.
لهوانهیه یهكێك بڵێت: “مردووان چۆن ههڵدهستێندرێنهوه؟ به چ جۆره لهشێك دێن؟”