17 ههروهها له تهوراتی ئێوهشدا نووسراوه كه گهواهیی دوو كهس ڕهوایه.
17 لە تەوراتی ئێوەشدا نووسراوە کە شایەتی دوو کەس ڕاستە.
ئهگهر گوێی نهگرت، یهک یان دوو كهس لهگهڵ خۆت ببه، تاكو ههر وشهیهک لهسهر زاری دوو یان سێ گهواهیدهر بسهلمێنرێت.
ئیشۆعیش وهڵامی دانهوه: “ئایا له تهوراتهكهتان نهنووسراوه: {من وتم ئێوه خوداوهندهكانن}؟
بهڵام ئهمه بوو تاكو ئهو وشهیه بێته دی كه له تهوراتهكهیاندا نووسراوه: {بهبێ هۆ ڕقیان لێمبووهوه}.
ئهمه سێیهم جاره دێمه لاتان. “ههر بابهتێک لهسهر زاری دوو یان سێ گهواهیدهر دهسهلمێنرێت”.
كهواته، تاكو هاتنی مهسیح تهورات تهمبێكارمان بوو، تاكو به باوهڕ بێتاوان بكرێین.
ئهی ئهوانهی حهزدهكهن له ژێر سایهی تهورات بن، پێم بڵێن: ئایا تهورات نابیستن؟
ئهوهی سهرپێچی تهوراتی مووشێی كردووه، بێبهزهییانه به گهواهیی دوو یان سێیان دهمرێت.
ئهگهر گهواهیی خهڵک پهسهند بكهین، ئهوا گهواهیی خودا مهزنتره، چونكه ئهمه گهواهیی خودایه سهبارهت به ڕۆڵهكهی داویهتی.
به دوو گهواهیدهرهكانم دهدهم بۆ ههزار و دوو سهد و شهست ڕۆژ به بهرگی ماتهمهوه پێشبینی بكهن”.