13 بهڵام كهس له ترسی جووهكان به ئاشكرا باسی نهدهكرد.
13 بەڵام کەس لە ترسی جولەکەکان بە ئاشکرا باسی نەدەکرد.
ئینجا یۆسپی خهڵكی ڕهمتا كه له ترسی جوو به نهێنی قوتابی ئیشۆع بوو، داوای له پیڵاتوس كرد تاكو جهستهی ئیشۆع ببات، پیڵاتوسیش ڕێی دا. جا هات و جهستهی ئیشۆعی برد.
ئێوارهی ئهو ڕۆژهی سهرهتای ههفته، له ترسی جووهكان ئهو شوێنهی قوتابییهكانی لێبوو دهرگاكانی داخرابوو، ئیشۆع هات و لهناوهڕاستدا ڕاوهستا و پێی فهرموون: “ئاشتیتان لێ بێ!”
به شهو هاته لای ئیشۆع و پێی وت: “ڕابی، دهزانین تۆ ئامۆژگارێكی لهلای خوداوه هاتوویت، چونكه كهس ناتوانێت ئهو نیشانانه بكات كه تۆ دهیكهیت، ئهگهر خودای لهگهڵ نهبێت”.
دوای ئهمه ئیشۆع به گلیلادا دهگهڕا و نهیدهویست له ئیهوود بگهڕێ، چونكه جووی ئهوێ ههوڵیان دهدا بیكوژن.
جوو له جهژنهكهدا به دوایدا دهگهڕان و دهیانووت: “ئهو لهكوێیه؟”
جووهكان سهرسام بوون و پرسییان: “ئهمه كه فێرنهكراوه چۆن له سیپارهكان دهزانێت؟”
دایبابی له ترسی جووهكان ئهمهیان وت، چونكه جوو تهگبیریان كردبوو ههر كهسێک دان بنێت كه ئیشۆع مهسیحهكهیه، له كهنیشت دهریدهكهن.
پێیان وت: “تۆ به تهواوی له گوناه لهدایكبوویت. تۆ فێرمان دهكهیت؟” جا دهریانكرد.
ئاگام له كردارهكانت ههیه و لهكوێ دهژیت، ئهو شوێنهی تهختی شهیتانی لێیه. دهست به ناوی من دهگریت و نكۆڵیت له باوهڕی من نهكرد، تهنانهت لهو ڕۆژانهش كه ئهنتیپۆسی گهواهیدهری سهرڕاستم لهلاتان شههید كرا، لهو شوێنهی شهیتان نیشتهجێیه.