7 سهرسام مهبه كه پێم وتی: دهبێ له ئاسمانهوه لهدایک ببنهوه.
7 سەرسام مەبە کە پێم گوتی: ”دەبێ لەدایک ببنەوە.“
باسی شته زهمینییهكانم بۆتان كرد و باوهڕ ناهێنن، ئیتر چۆن باوهڕ دههێنن ئهگهر باسی شته ئاسمانییهكانتان بۆ بكهم؟
ئیشۆعیش وهڵامی دایهوه و پێی فهرموو: “ڕهوا ڕهوات پێ دهڵێم: ئهگهر یهكێک له ئاسمانهوه لهدایک نهبێتهوه، ناتوانێت پاشایهتیی خودا ببینێت”.
لهدایكبووی جهسته جهستهیه، لهدایكبووی ڕووحیش ڕووحه.
با بۆ كوێی بووێت ههڵدهكات و گوێت له دهنگهكهی دهبێت، بهڵام نازانیت لهكوێوه دێت و بۆ كوێ دهچێت. ههر كهسێكیش له ڕووحهكه لهدایكبووه ئاوایه”.
لهمه سهرسام مهبن، چونكه كاتێک دێت ههموو ئهوانهی لهنێو گۆڕدان دهنگی دهبیستن و
سوپاسی باوک بكهن، ئهوهی شایستهی كردن بۆ هاوبهشی كردنی میراتی پارساكان له ڕووناكیدا.
لهگهڵ ههمووان دوای ئاشتی بكهون، ههروهها پارسا بن. بێ پارسایی كهس پهروهردگار نابینێت.
به گوێڕایهڵیتان بۆ ڕهوا خۆتان بێگهرد بكهنهوه بۆ خۆشویستنی برایانهی بێ ڕووپامایی، به دڵێكی بێگهرد به توندی یهكتریتان خۆشبووێ.
هیچ شتێكی گڵاو ناچێته ناوی، نهک ئهوانهی قێزهوهنن و درۆزنن، بهڵكو تهنها ئهوانهی كه ناویان له سیپارهی ژیانی كاوڕهكهدا نووسراوه.